Zaterdag 8 oktober 2016, Fortuna – Monteverde

Vandaag vertrekken we naar Monteverde. En dat betekent koffer inpakken en zorgen dat die om 7.00 uur bij de receptie staat. Dus 6.00 uur op, alles in de koffer behalve dat wat nodig is voor de wandeltocht in het Arenal National Park en dan op naar het ontbijt. Zoals gewoonlijk tijdens vakanties mis ik de yoghurt. Maar vandaag niet want er is nog over van gisteren! Lekker met verse ananas, watermeloen en cornflakes. Kopje thee, nog een kopje koffie en dan is het tijd voor de bus.

Met stevige schoenen en bepakt met het ‘noodpakket’ van Alwin (regenjas, wat te eten, water, zonnebrand, DEET) stappen we na ruim een half uur uit bij het National Park Arenal. We hebben 20 USD betaald om daar te mogen wandelen. Als het goed is wandelen we over gestolde lava en zien we allerlei planten, vogels, insecten en mogelijk zelfs apen en andere zoogdieren. Het loopt echter heel anders. Het eerste stukje gaat goed, het landschap is schitterend en we spotten de eerste vogels. Maar dan begint het te druppen. Regenjas aan en bijna gelijk weer uit als het droog lijkt te worden. Mis gerekend, het barst los. Van druppels naar normale bui naar stortregen. Niks te vogels, insecten en andere beesten. En zelfs al zouden ze er zijn dan kunnen we ze niet zien. Veel te druk met opletten dat we niet onderuitgaan. Het is bijna niet meer leuk. Mijn schoenen blijken minder waterdicht dan was afgesproken en ook mijn regenjas wordt aan de binnenkant klam. Of het regen of transpiratie is weet ik niet, maar nat is het. Langzaam maar zeker kunnen we de humor er van inzien. Dit is Costa Rica, groene natuur als gevolg van veel regen. Lekkere temperatuur, hoge luchtvochtigheid en dus ook zweten. Blij met mijn regenhoesje voor de cameratas lopen we voorzichtig richting de uitgang. Door mijn mistige brillenglazen zie ik nog net de schitterende door een reisgenoot gespotte vlinder. Geen foto met dit weer, dat vindt mijn camera vast niet fijn. Bijna bij de finish blijkt het pad veranderd te zijn in een ondiep riviertje. Diep genoeg om het water in mijn schoenen te laten gulpen. Het kan me ook niet meer schelen. Nat is nat. Als ik weer op een wat droger gedeelte loop komt bij elke stap het schuim uit mijn schoenen zetten. Net of ze aan het bellen blazen zijn, het ziet er niet uit.

In de bus het onderste deel van mijn charmante afritsbroek eraf. Dat scheelt al iets, schoenen vervangen door sandalen en de rest…. tsja dat moet maar aan de lucht drogen. Bij het toiletgebouwtje is een deel van de groep druk bezig een beetje droog te worden. Ook hier charmante taferelen. De berichten zijn dat de nog ontbrekende reisgenoten verdwaald zijn. Dat lijkt ons bijna onmogelijk, de hele route stonden er flinke borden. Uiteindelijk komen ze vanaf een andere kant samen met Alwin aanlopen. Niet verdwaald, een misverstandje zeggen ze……

Zo’n zin in koffie, maar dat duurt nog even. De beoogde plek ligt op 1,5 uur rijden, dan heb je volgens Alwin ook wat. We gaan ervoor. De airco in de bus blijft gelukkig uit omdat de koude lucht op die natte shirts en broeken vast niet goed uitpakt. In plaats daarvan gaan de bovenraampjes open. Zittend op een plastic zak (zelfs mijn onderbroek is nat) komen we weer een beetje bij. Het duurt niet lang of de regen stopt, helaas deze wandelexcursie was dus domweg verkeerd getimed. Niks aan te doen, natuur laat zich niet sturen.

De rit voert ons om het meer van Arenal. Een landschap van groene weiden met koeien dat wat weg heeft van onze Europese berglandschappen met dat verschil dat de bomen en struiken tropisch zijn. Eenmaal aangekomen bij de koffiestop zijn we nog lang niet droog, zeker mijn hemdje niet. Het blijkt zoals Alwin voorspelde een fantastische plek met heerlijke broodjes, goede koffie, schitterend uitzicht en een uitgebreide souvenirwinkel. Een droog t-shirt vind ik niet, ze zijn zo vormloos dat ik het maar bij mijn natte hemd laat.

De cappuccino en koffie smaken prima en als het broodje forel belegd blijkt met vers gebakken zalmforel en ook het broodje kip goed smaakt worden we helemaal blij. De kou ben ik bijna vergeten. Bij het afrekenen kan ik het niet laten een enorme chocoladekoek met macadamianoten mee te nemen. De cinnamon roll kan ik nog net weerstaan. Vanavond maar wat rustiger aan doen.

De busrit van zo’n 2 uur naar Monteverde besteed ik voor een deel aan het haken van een nieuwe amigurumi, een soort van krokodil met eendenzwemband. Die komt deze vakantie vast af, we hebben tenslotte nog behoorlijk wat kilometers voor de boeg. En ook de koek moet er aan geloven. Met moeite weet ik een deel voor vanavond te bewaren. Zo verschrikkelijk fout, dat krokante korstje met die zachte vulling boordevol donkere chocola en met macadamianoten bovenop....

In Monteverde gaan we eerst de supermarkt in. Onze regenjassen blijken voor dit soort buien niet echt handig, met een poncho blijven ook je rugzak en de cameratas droog. Kan ik zo af en toe toch nog een foto maken als het plenst. Alwin koopt de wildlifekaarten met korting in zodat we nu ook weten welke vogels en andere dieren we zien. De meest voorkomende zijn op deze kaart te vinden. Dan nog wat water en voorraad voor onderweg en dan….. wil ik eigenlijk nog een cappuccino. Maar de rest van de groep staat al te wachten. Misschien willen die ook nog wel koffie, in de resorts was tot op heden niks te koop. En ja, beetje muiterij, beetje het schema van Alwin over de kop gooien…. We gaan lekker koffie drinken. Het voelt inmiddels ondanks alle regen echt als vakantie.

Terug bij de bus heeft de reisleiding wat stress. Er moet nog veel gebeuren in korte tijd. Om 18.00 uur start de ‘nacht’wandeling. Dus snel naar het resort, inchecken, excursies voor vanavond en morgen betalen en de kamer inruimen. De haast blijkt niet nodig. Het gaat opnieuw regenen, van een beetje tot meer tot opnieuw plensregen. En dat betekent dat de nachtwandeling wordt uitgesteld tot morgen. Hopelijk is het dan wel droog.

Het uurtje extra vrij tot het eten vind ik eigenlijk heerlijk. Even rustig aan het verslag bijwerken en een beetje bijkomen op de kamer. Een groepsreis is leuk, maar even rust is ook fijn. Om 19.00 uur vertrekken we met de bus naar een lokaal restaurant. Daar eten we voor nog geen € 20 een prima tortilla met kip (Ed) en gegrild met een drankje en koffie toe. Een goede afsluiting van een vooral natte dag.