Vrijdag 7 oktober 2016, Fortuna

Het tijdsverschil wil nog niet echt wennen. Na bijna elk uur even wakker gelegen te hebben ga ik er om ongeveer 5.00 uur uit. De geluiden buiten maken me nieuwsgierig. Het lijkt wel of ik een aap hoor. In mijn pyjama scharrel ik met camera op blote voeten rond. Al gauw blijkt dat ik niet de enige ben die de slaap niet kan vatten. Met een boek, verrekijker of gewoon met eigen ogen zien en horen we de vogels actiever worden naarmate het lichter wordt. Steeds meer soorten dienen zich aan, de een makkelijker te fotograferen dan de ander. De namen kennen we nog niet. We zien kolibries en allerlei kleine en grote meer of minder fel gekleurde vogels die geluiden maken die we niet eerder hoorden. En dat in een omgeving van allerlei soorten bomen, struiken en bloemen. Een klein paradijs.

Tegen 6.30 uur ga ik Ed wakker maken en lekker douchen zodat we op tijd zijn voor het ontbijt. Dat wordt om 7.00 uur geserveerd op een overkapt terras bij het zwembad. De bekende rijst met bonen, ei en banaan, maar ook kleine pannenkoekjes met siroop en stokbrood met boter en jam. Heerlijk dat het zo voor ons wordt neergezet. De sfeer is gemoedelijk, we hebben er zin in.

Vandaag gaan we kennismaken met de natuur van Costa Rica. Dat doen we per boot met een tocht over de Rio Frigo in het Nationaal Park Caño Negro. Om 8.00 uur vertrekken we, het is zo’n 2 uur rijden. Onderweg, net als gisteren, een tussenstop omdat er een luiaard in de bomen zit. Die blijkt aan zijn langzame afdaling naar de grond bezig te zijn, waarschijnlijk voor zijn wekelijkse behoefte. Het is gaaf te zien hoe de luiaard in een soort slow motion met bijna balletachtige bewegingen langs de takken naar beneden beweegt.

Verder gaat de reis. De bus is gelukkig koel, buiten wordt het vandaag zo’n 30 graden met een flinke luchtvochtigheid. Dus dat wordt zweten straks. We stoppen bij het restaurant waar we later lunchen. Daar krijgen we koffie en bestellen we vast onze lunch. En dan op naar de boot. Het blijkt een platte rechthoekige overdekte bak met een beperkte voorplecht. Gelijk bij de afvaart spotten we de eerste kaaimannen. En dan stopt het ook niet meer. De ene na de andere vogel wordt gespot. Zittend in de bomen, wandelend op de oever, over het water scherend of vliegend in de lucht. Moeraszwaluwen, ijsvogels, reigers, ibissen, kraanvogels en vele andere ons onbekende soorten. Tussendoor zien we verschillende leguanen waaronder de Helmbasilisk ook wel de Jezus Christus leguaan genoemd. We kunnen ons geluk niet op als we dit beest tot 3 keer toe over het water zien lopen. Bijzonder is ook de groep van kleine vleermuizen die zich nauwelijks zichtbaar op een boom hebben vast geklauwd. Ze hebben een soort van bruin/blauw/grijze tekening die veel weg heeft van de bast van een boom.  En dan niet te vergeten de apen. Kleine groepen van bruinzwarte brulapen die zich af en toe flink laten horen. De mannetjes zijn duidelijk herkenbaar aan het witte zakje met ballen dat heen en weer bungelend onder ze hangt. Je vraagt je af of dit zo prettig is, het zal vast wel eens mis gaan. De tocht wordt afgesloten met schildpadden die zittend en hangend aan een tak elkaar gezelschap houden. En dan is het al weer voorbij. Drie uur lang hebben we in zon en een flinke bui mogen genieten van de overweldigende natuur. Moe maar voldaan vertrekken we richting lunch.

Aan een lange tafel wordt de maaltijd geserveerd. De keuze was vegetarisch, rijst met kip of kantonese rijst. Alles geserveerd met wat rauwkost, gefrituurde cassave en zwarte bonenpasta. En dat alles vergezeld van grote karaffen met heerlijk vers vruchtensap (waarschijnlijk papaja). Het eten is prima, de bonenpasta is niet zo mijn ding en Ed is wat minder gecharmeerd van de cassave. Maar al met al hebben we goed gegeten. We sluiten de lunch af met een bolletje vanille-ijs. 

De maaltijd hakt er wel in, de nacht was kort en de dag al best lang. We zakken wat weg in de bus onderweg naar de volgende stop, de leguanen. Helaas zullen we die vandaag niet meer zien. De voorzichtige eerste regendruppels hebben plaats gemaakt voor een enorme stortbui en heftig onweer. Het houdt niet op. Bij dit weer is het niet alleen voor ons niet fijn maar ook de leguanen zullen zich niet laten zien. Jammer, dan maar terug naar Fortuna.

Eenmaal daar aangekomen zijn de regen en het onweer wat minder heftig en hebben we de kans nog wat inkopen te doen en geld te pinnen voor de volgende excursies. Morgen gaan we (als het tenminste niet onweert) een stevige wandeling richting vulkaan doen en de dag daarop de hangbruggen en zip-line hoog in de bomen. En dat kost een paar centen.

Ed weet yoghurt voor me te scoren terwijl ik dollars haal bij de pinautomaat met speciale gebruiksaanwijzing. Als je eenmaal weet hoe het werkt (pas erin en eruit, even wachten en dan pas er weer in) gaat het goed, maar tot die tijd sta je flink te klungelen. Terug de bus in naar het resort voor lummeltijd. Die vullen we deels met een dutje en wat lezen in. En dan is het al weer tijd voor het diner.

Met de groep naar een Italiaans restaurant. Een ruime plek met hoge ramen die plezierig aandoet. Wel een beetje donker wat ons als 50plussers wat in de problemen brengt met de kaart. Dat lossen we simpelweg op met het lampje van onze mobiele telefoon…… Krasse knarren!! Het eten is echt heel goed, helaas wordt het niet allemaal tegelijk gebracht en is de pizza van Ed niet genoteerd. Dat blijkt pas als iedereen al heeft. Het duurt daardoor nog zeker een kwartier voor ook Ed zijn eten heeft. Ik schat dat er tussen de eerst en laatste bestelling toch zo’n 3 kwartier zat. Jammer. We bestellen vast koffie, die redelijk is en rekenen dan af. En dat betekent weer een hobbel. Nadat mijn pincode akkoord is bevonden wordt me gevraagd nog een keer mijn pincode in te toetsen. Daar word ik niet blij van, ik wil natuurlijk niet twee keer betalen. Bij hoog en laag wordt me bezworen dat de rekening echt nog niet voldaan is. Als dan ook nog een uitdraai van de laatste rekeningen wordt gemaakt neem ik de gok. Het voelt niet echt goed, thuis maar de laatste check.

Gelukkig draait de stemming in de bus weer snel om naar het vrolijke vakantiegevoel. Met de laatste instructies van Alwin voor het vertrek van morgen gaan we richting ons huisje. Nog even tijd voor een drankje en dan zit ook deze dag er weer op.