WOENSDAG 7 FEBRUARI 2018, DRAKE PASSAGE

Ik ben ziek. In de ochtend gaat het nog wel, wat verhoging, spieren die pijn doen en een beetje gammel. Het schip gaat als een dolle heen en weer. Dat helpt ook niet echt. Eerst maar ontbijt. Dat gaat redelijk. De ochtend door gebracht in de lounge. De enorme golven komen gelukkig niet echt bij me binnen. De rollercoaster duurt al bijna 24 uur en dat is nog maar het begin. De brug is afgesloten, de kapitein wil nu geen pottenkijkers en naar buiten gaan is strikt verboden. Levensgevaarlijk. De YouTube filmpjes die we vooraf gezien hebben maken we nu zelf….

Misschien helpt het als ik nog wat probeer te slapen, veel meer kunnen we toch niet doen. En zo gaat de tijd voorbij richting de lunch. Ed komt me uit mijn hut halen. Ik twijfel, het gaat echt niet lekker. Eenmaal aan tafel na een stukje brood besluit ik naar mijn hut te gaan. Ik vraag om de scheepsarts omdat ik wil weten of ik haar medicijnen tegen zeeziekte mag innemen terwijl ik een pleister achter mijn oor heb. Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik zeeziek ben. Hoofdpijn, keelpijn en koorts horen daar volgens mij niet bij. Duizelig en misselijk weer wel.

In mijn hut aangekomen gaat de telefoon, ja ik kan haar medicijnen gewoon gebruiken. Ze adviseert me vooral rustig aan te doen. Dat gaat vanzelf met dit tegensputterende lijf. De hoofdpijn wordt erger en de misselijkheid ook. Het kleine beetje dat ik vandaag gegeten gooi ik er in 3 etappes uit. Het idee dat dit nog zeker 24 uur duurt maakt me niet echt blij. Terug in bed, nu maar in pyama, ik kom mijn hut echt niet meer uit.

Ed heeft gelukkig nergens last van. Bij het avondeten heeft hij gevraagd om wat fruit voor mij. Met gevaar voor eigen leven (hij heeft nu maar 1 hand vrij) brengt hij het naar onze hut. Inmiddels heb ik behoorlijk wat geslapen en voel ik me iets beter. Dus voorzichtig wat peer en kiwi. Als dat erin blijft kan ik misschien ook wat crackers gaan eten. Die hebben we zelf in voorraad.

De avond gaat al dommelend voorbij. Alleen nog even het reisverslag op Internet zetten. Deze keer geen foto’s (heb ik niet gemaakt) en ook geen filmpje (te veel Mb om te versturen). Hopelijk voel ik me morgen beter.