DONDERDAG 1 FEBRUARI 2018, ONDERWEG NAAR ANTARCTICA

Vannacht gelukkig beter geslapen. Misschien wennen we er aan, feit is dat er vannacht ook minder deining was. Dus onder de douche (we hebben een eigen badkamer met roestvrijstalen douchebak, wastafel en wc) en om 8.00 uur lekker ontbijten.

Het begint serieus te worden, de voorbereidingen voor de landingen op Antarctica staan op het programma. Eerst een formulier invullen voor onze rubber laarzen en dan een verplichte sessie over het betreden van Antarctica en de zodiacs.

We starten om 10.00 uur met het uitdelen van de zwemvesten. Die zijn op nummer. Als je van boord gaat moet je het zwemvest met je eigen nummer aan. In een logboek wordt door de scheepsarts bijgehouden wie er van boord gaan en wie er terug komen. Het wordt bij het uitdelen van de zwemvesten gelijk duidelijk wie er niet zijn. Die moeten alsnog aantreden voor de verplichte sessie.

De regels zijn praktisch en logisch. Je uitrusting moet vrij zijn van zaken als zaden, aarde etc. om te voorkomen dat niet bij Antarctica horende planten en dieren worden geïntroduceerd. Je mag geen eten of drinken meenemen, geen muziek en er mag niets achterblijven op het vasteland van Antarctica. In dat kader moet je elke keer dat je MS Ushuaia verlaat of betreedt, je laarzen en wandelstokken in een bak met ontsmettingsmiddel schoonmaken. We mogen niet op het achterdek komen als de Zodiacs door een kraan in het water worden gelegd of worden opgetakeld. Als we de Zodiacs in- of uitstappen moeten we de door de bemanning aangeboden handen op de zeemansmanier (je pakt niet elkaars hand maar elkaars pols beet) aanpakken. Eenmaal aan land moeten we op gepaste afstand (minimaal 5 meter) van de dieren blijven, ze niet aanraken, voeren of in verwarring brengen. De leiding houdt goed in de gaten of we ons aan de voorschriften houden. Als de dieren ondanks dat last hebben van ons gaan we terug aan boord.

Natuurlijk is er een plan. De leiding noemt dat plan A. Het is echter tot het moment dat het zover is niet zeker dat plan A wordt uitgevoerd. Als de (weer)omstandigheden het toelaten doen we plan A. Als blijkt dat het niet kan wordt een andere route (plan B, C of wat dan ook) gekozen.

We hebben geluk. We liggen goed op schema en het weer blijft goed. Dat betekent dat we vanmiddag misschien al voor de eerste keer aan land gaan. Maar eerst de lunch. Opnieuw drie gangen: salade van tomaat en geitenkaas, stukje vlees met pompoenpuree en een limoen/eiwitschuim taartje. Ik zou zo graag de provisiekasten willen zien. Het lijkt me een enorme logistieke organisatie om voor 10 dagen voor 90 passagiers en 30-40 bemanningsleden elke dag ontbijt en 2 verschillende driegangenmaaltijden te maken plus nog een snack rond 16.30 uur. Ze doen er echt alles aan om het ons naar de zin te maken, we voelen ons echt verwend.

De laarzen zijn inmiddels bezorgd op onze kamer. Na het eten is er de mogelijkheid om ze te ruilen als de pasvorm niet goed is. Ze moeten tenminste 1 maat te groot zijn, we worden namelijk geadviseerd om 2-3 paar sokken aan te doen. Die van Ed zijn prima maar ik krijg die van mij met geen mogelijkheid aan, wreef te hoog en kuiten te dik. Dus ruilen…. Dat blijkt nog lastig, ze mogen namelijk echt niet strak om mijn kuiten zitten omdat dat zeer gaat doen en je alsnog koude voeten krijgt. Het derde paar laarzen met net een andere pasvorm blijkt te doen. Maat 38 is weliswaar meer dan een maat te groot, maar ik kom er met 2 paar sokken redelijk gemakkelijk in en lopen gaat ook goed!

Ed heeft het niet afgewacht want de Zuidelijke Shetland eilanden en bewoners komen steeds beter in beeld. Zodra ik mijn laarzen heb schiet ik ook naar buiten. We zien donkere rotsen met meer of minder sneeuw en ijs en de eerste ijsbergen zijn ook al gespot. In het water is er nu duidelijk leven te zien. We worden verwelkomd door boven het water uit springende pinguïns, de waterfontein en vinnen van een walvis en een enkele zeeleeuw.

En dan is het zover. We krijgen de melding dat we over een half uur aan land gaan. Dat betekent dat we ons kunnen gaan voorbereiden. Ofwel: thermo-ondergoed, trui, donsjas, water/winddichte jas, water/winddichte broek, regenbroek, fleece col, muts, handschoenen, 2 paar sokken, laarzen, reddingsvest. In de rugzak de wandelstokken (kan handig zijn) mijn camera in de waterdichte hoes, verrekijker en zonnebrillen. Als we in de lounge verzamelen heeft iedereen het binnen de kortste keren behoorlijk warm. We zijn blij als we naar buiten mogen. 4 van de 8 Zodiacs liggen al in het water. Eerst met de laarzen en de wandelstokken door de bakken met ontsmettingsmiddel en dan de Zodiac in. Het gaat allemaal heel professioneel. De bemanning is ervaren en goed op elkaar ingespeeld. Er wordt weinig gezegd, alleen gehandeld. Ook de mensen die wat minder goed ter been zijn worden met respect en aandacht in de Zodiacs geholpen. Voor we het weten zijn wij ook zover en zoeven we met een redelijke snelheid over het water. Alle landingen zijn ‘wet landingen’. Dat betekent dat je in het water uitstapt (vandaar de rubber laarzen). Naar de zee kijken, ene been erover heen en dan de andere. Ik red het met mijn korte pootjes net.

En dan zijn we aan land. Aan de ene kant fantastisch uitzicht op de zee, de rotsen van de Shetland Eilanden met ijs, sneeuw en gletsjers en aan de andere kant het vaste land met ontelbare hoeveelheid pinguïns. Ze waren overigens van een afstand op de MS Ushuaia al te ruiken en dat is er hier niet minder op geworden. We krijgen 2 uur de tijd waarbij de leiding goed in de gaten houdt of we de dieren niet verstoren. De pinguïns hebben alle energie nodig om hun hongerige kuikens te voeren. Alles wat ze extra moeten doen gaat ten koste van het eten voor de kuikens met alle gevolgen van dien.

Er zijn hier 2 soorten pinguïns, allebei zwart-wit. De ene soort is wat voller en heeft een rode snavel, de andere wat slanker met een zwarte snavel. Ook de tekening van de 2 soorten verschilt net als de kuikens. De pinguïns bevinden zich op diverse plaatsen op het eiland in kleine of grotere kolonies. Daar is het af en toe een geschreeuw van belang. Soms doet een kuiken of volwassen dier iets wat niet door de groep wordt geaccepteerd en dan zijn ze zeker niet vriendelijk. We zien veel typisch pinguïngedrag: het verzamelen van stenen voor een nest, het van en naar de zee lopen voor voedsel voor de kuikens, het voeren van de kuikens, en zelfs het paren (hoewel het daar dus niet meer het seizoen voor is). We zien ook dat de ouders van de kuikens soms even genoeg hebben van het gezeur om eten. Ze wijzen het kuiken dan net zolang terecht tot het op de grond gaat liggen. Overal liggen pluizige kuikens te wachten op voedsel. En soms schreeuwen ze het uit. Een poepende pinguïn is natuurlijk ook een grappig gezicht, spuitpoep haalt met gemak een centimeter of 50. Overal zien en ruiken we strepen witte spuitpoep. Een aantal grote zeemeeuwen probeert een kuiken te pakken te krijgen. Zodra de oudere pinguïns dit in de gaten krijgen maken ze een hels kabaal en gaan ze erop af. Het is de zeemeeuwen tijdens ons bezoek niet gelukt een kuiken te pakken te krijgen.

Dichter bij de zee liggen nog een aantal zeeleeuwen. Daar kunnen we niet bijkomen, dat zou de pinguïnkolonies te veel verstoren. Met de telelens en de verrekijker kunnen we ze prima zien. En dan is het tijd om rustig aan terug te gaan naar de MS Ushuaia. Eerst de laarzen schoonmaken. Daarvoor wordt een handig rekje met borstels in het lage water gezet. Door je voeten te vegen is de meest blub er wel af. Nog even nadoen met een losse borstel en dan de Zodiac in.

Eenmaal terug op de MS Ushuaia staan er allerlei lekkere hapjes klaar. Jassen uit, eerst een kop thee met zo’n hapje. Dan de kleding wisselen. Dat is nog opschieten want we gaan om 18.30 uur terugblikken en naar de dag van morgen kijken. Als het meezit gaan we morgen op 2 verschillende plaatsen aan land. We moeten daarvoor vannacht wel de open zee op en dat betekent dat we weer behoorlijk kunnen gaan schommelen in bed. Als alle vragen beantwoord zijn en het programma van morgen duidelijk is het al weer tijd voor het diner. Eigenlijk hadden Ed en ik een dutje willen doen, dat moet dan maar na het eten. Tijdens het eten steekt er een behoorlijke hoofdpijn op. Niet zo gek na al de belevenissen de afgelopen dagen. Tijd voor paracetamol en een dutje, we skippen de film in de lounge. Om 21.30 uur halen we nog een kop koffie, lezen wat en dan is het tijd voor ons bed. Benieuwd naar morgen…..