Kyoto, zondag 10 april 2016
Een nieuwe dag, weer om 7.30 uur op, douchen en voor het ontbijt naar het station. Daar vinden we een koffietentje waar we kunnen ontbijten met een heerlijke roombotercroissant, een soort van chocoladebroodje en koffie. Op de terugweg pinnen (Japan is echt duur), het geld is al weer bijna op. Door naar het hotel, we gaan een aantal highlights van Kyoto bekijken en starten met de groep. Daarvoor kopen we bij het informatiecentrum eerst een dagpas voor de bus met bijbehorende kaart van Kyoto. Voor 500 yen per persoon kan je hier een hele dag rondtoeren. We mijden vandaag het gouden paviljoen. Het is zondag en dan is het daar waarschijnlijk chaos. We stellen ons bezoek uit tot dinsdag, onze laatste dag in Kyoto. Vandaag bezoeken we de Ginkaku-ji (het zilveren paviljoen) met de schitterende zentuin. Zilver is er niet te zien. Als gevolg van oorlog, vernielingen en schulden was er voor deze, op het gouden paviljoen geïnspireerde, tempel helaas onvoldoende geld.
De bus is vol en het is er warm. Bijna elke halte moeten er diverse mensen uit en dat betekent buik en billen inhouden zodat ze erlangs kunnen. We zijn blij als we er zijn. Frisse lucht! Eenmaal in de tempel blijkt dat we onvoldoende tijd hebben om de tempel van binnen te bekijken. De route met gids duurt een half uur en dat lukt nu niet. Gelukkig is buiten ook genoeg te zien. Vlakbij de tempel zien we de kegelvormige, van heel fijn grind gemaakte, Fuji. Het valt me op dat de helling van de kegel te steil is, normaal zou het grind naar beneden glijden. Waarschijnlijk wordt het vochtig gemaakt waardoor het wel blijft liggen. Even verderop begint het groen. De tuin is schitterend, ik kan niet stoppen met fotograferen. Het mos, de bloesems, de Japanse esdoorns, de weerspiegelingen in de vijvers en de kleine watervalletjes, het totaal, de details, het levert vele mooie beelden op. Helaas, we willen nog meer zien dan dit paviljoen en dat betekent verder.
Bij de uitgang van de tempel is de rest van de groep al een soort van soezen met zoete vulling aan het eten. Je kunt kiezen voor een grote met vulling in de smaak van groene thee, vanille of kersenbloesem of een set van zes kleintjes met een sesamkoekje. Wij kiezen voor de laatste, de groene thee vinden we minder, de vanille en kersenbloesem zijn een heerlijk tussendoortje.
Vanuit de Ginkaku-ji lopen we over Tetsugaku-no-michi (het filosofenpad), het pad waarlangs de filosoof Nishida Kitaro zijn ochtendwandeling liep. Het pad is in deze tijd op zijn mooist door de vele langs het pad staande bloeiende kersenbomen. Het is druk, veel traditioneel geklede Japanse vrouwen en een enkele traditioneel geklede man. De haren van de vrouwen zijn deels gevlochten en opgestoken en voorzien van elegante haarversieringen. Het is duidelijk dat deze vrouwen niet zomaar op pad gegaan zijn, maar behoorlijk wat tijd hebben gestoken in de voorbereiding.
Onderweg zien we wat Japanse uitspattingen zoals een koets speciaal voor katten, a capella zingende dames en een bruidspaar. Alles in een omgeving met heel veel kersenbloesem, forsythia, pieris, een soort van witte orchideeën en nog veel meer. De wind maakt de bloesemblaadjes los waardoor het lijkt of het sneeuwt en de beek langs het pad op sommige plaatsen roze kleurt van alle op het water drijvende blaadjes. Kortom een sprookje.
Verder gaat onze reis richting de Zenrin-ji (ook wel Eikan-do genoemd). Hier kunnen we op sokken naar binnen voor een rondje over de veranda met aan de ene kant een blik in de diverse ruimtes en aan de andere zicht op zentuinen. Net als in veel andere tempels mogen ook hier geen foto’s worden gemaakt van Boeddhabeelden en beschilderde schuifwanden en het interieur. Dus ook niet van het bijzondere gouden Boeddhabeeld met het gezicht naar rechts. Buiten mag het wel, ook van de met bamboe afgedekte waterput. Dieper in de put is ook bamboe bevestigd. Als er voorzichtig water in de put gegoten wordt klinkt het geluid van een harp. Het groepje toeristen dat om de put staat is muisstil waardoor we de zachte tonen kunnen horen en dat is misschien wel het meest bijzonder.
Net als in andere tuinen zijn ook hier de bomen en struiken flink in vorm gesnoeid. Daar waar takken topzwaar worden zijn stutten onder de takken aangebracht. Maar soms regelt moeder natuur het zelf. In een van de tuinen zien we een grote spar ondersteund door een jongere loofboom. Het kan natuurlijk zijn dat die om de spar is geleid. Hoe dan ook een bijzonder gezicht dat ook een mooi symbool kan zijn voor de samenwerking en ondersteuning van verschillende culturen of mensen.
Aan het einde van het filosofenpad bezoeken we tot slot de Nanzen-ji. Op het terrein van deze tempel bevindt zich een nog werkend aquaduct. Het aquaduct is rond 1900 gebouwd voor het vervoer van water en goederen tussen Kyoto en het Biwa meer. De stevige bouwstijl (klassieke bogen, harde steen) staat in schril contrast met de elegante lijnen en materialen van de tempel. Ondanks de bouw heeft ook het aquaduct niet het eeuwig leven. Een breuk in 1 van de pilaren wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Volgens de beschrijving levert het vooralsnog geen gevaar op, zeker weten doen we het niet, de breuk zelf is afgeschermd.
Het is inmiddels twee uur geweest, de groep gaat nog meer tempels bezoeken, wij zijn echter toe aan de lunch en trekken vanaf nu met zijn vieren ons eigen spoor. Een eettentje is snel gevonden. We boffen weer, ik heerlijk gefrituurde vis met rijst en Ed omelet gevuld met gebakken rijst.
In onze reisgids hebben we gezien dat er een handicraft centrum in de buurt is waar allerlei traditioneel Japanse handwerk te zien en te koop is. Ik hoop dat ze daar ook papercraft (papieren bouwplaten) hebben, de kans is echter groot dat deze moderne variant er niet is. En dat klopt, er is veel te zien, van kimono’s tot blokdrukprenten en van samoerai-zwaarden tot sieraden. Er is van alles te vinden over origami en er zijn bouwpakketjes met een soort papieren rietjes waar mangafiguurtjes en robotjes van gemaakt kunnen worden maar helaas geen bouwplaten. De blokdrukprenten zijn aantrekkelijk, maar we zijn streng. Aangezien we niet weten waar we ze thuis moeten hangen kopen we ze niet.
Tijd voor koffie. Dat vinden we aan de overkant samen met een heerlijk plakje cake. Even stress om de telefoon van onze reisgenoot. Maar Japan zou Japan niet zijn als die niet al op haar lag te wachten in het handicraft centrum. Dat is in dit land toch wel heel fijn, je hoeft niet bang te zijn dat je wordt beroofd en als je wat vergeet is de kans echt bijna 100% dat je het terug krijgt (behalve als een toerist het meeneemt).
We lopen door naar de Heian-Jingu, een tempel op nog geen 100 meter afstand. Helaas is die al dicht. De meeste tempels gaan om 16.00 uur dicht en het is al 17.00 uur geweest. Een stukje verder kunnen we op het terrein van de Jekko-Ji. Daar is iemand kleine kersenbloesembomen aan het snoeien. Als we dichterbij komen om te kijken hoe hij dat doet stopt hij. Het is duidelijk dat hij zich ongemakkelijk voelt, dus laten we hem met rust.
De laatste stop vandaag is de Ginza wijk, daar zouden we met een beetje geluk maiko’s (geisha’s in opleiding) kunnen zien. Het is flink zoeken naar de wijk en de straatjes en de restaurantjes langs de rivier. De rivier vinden we wel maar we twijfelen ernstig of dit nu het stuk is waar we moeten zijn. Hoe we ook ons best doen in deze gezellige wijk met al zijn kleine restaurantjes en barretjes, de maiko’s vinden we niet. We eindigen de avond met een heerlijke maaltijd waarbij Ed kiest voor noedels en ik met onze 2 reisgenoten allerlei heerlijke gerechten met rijst delen (kip, omelet met garnalen, loempia met varkensvlees en kaas, gefrituurd varkensvlees met kaas en groente). Moe maar voldaan gaan we terug naar het hotel met op de terugweg nog een laatste kop cappuccino bij Mister Donut op het station.
