Zaterdag 27 juli, van Shivpatinagar naar Shauhara

Vandaag maken we de overstap van India naar Delhi. Opnieuw vroeg opstaan en ontbijt in het guesthouse. Nog wat laatste foto's van de tuin en dan de bus in. De grens steken we lopend over. Bagage uit de bus, op naar het loket waar we een officieel uitreisdocument invullen. De weg verandert al snel van asfalt naar asfalt met kuilen, naar alleen kuilen. We slalommen tussen de grote blubberpoelen door met onze bagage. Had ik nu juist vandaag mijn slippers aan,  niet echt handig. Bij het kantoortje wordt het visum in ons paspoort voorzien van een stempel. Snel mijn slippers voor sandalen verwisseld en door naar het loket om Nepal binnen te komen. Opnieuw formulieren om in te vullen. Dan wordt eerst het paspoort gecheckt en daarna een inreisdatum en stempel op het visum van Nepal gezet. Het gaat allemaal heel gemoedelijk  en voor we het weten is ook deze drempel genomen. Ed wisselt even verderop onze overgebleven Indiase roepies om. Nepalees geld hadden we nog niet omdat het niet in- en uitgevoerd mag worden. Nu alleen nog langs de douane/beveilliging en dan zijn we officieel in Nepal. 

Een nieuwe bus staat klaar. Deze is duidelijk kleiner dan de bus in India. Niet alleen wat betreft het aantal stoelen, maar ook wat betreft de breedte van de stoelen en de beenruimte. Officieel is er airco maar deze is uit. Wel kunnen we de ramen open zetten en de ventilatortjes boven ons hoofd aanzetten. Kortom ook wij moeten inleveren bij binnenkomst in Nepal. 

Door naar onze lunchstop. Een eenvoudig restaurantje langs de weg waar we kunnen kiezen uit noodelsoep of rijst. Het wordt gerund door een familie, de jongetjes helpen druk mee met het afwasen, groenten snijden en serveren, een ieniemienie meisje met een dun vlechtje dribbelt rond. We genieten van het uitzicht, een eerste blik op de bergen, de soep smaakt prima. 

De verschillen met India zijn nu, net over de grens, al duidelijk. Veel minder vuilnis, geen getoeter en andere mensen, zowel wat betreft uiterlijk als gedrag. Ze zijn rustiger, minder nieuwsgierig en ze hebben ander gelaatstrekken, schuine ogen, bredere jukbeenderen. De huizen bestaan uit 1 of meerdere verdiepingen, zijn vaak felgekleurd met kleurrijke pilaren op de 1e verdieping. We hebben het stedelijk gebied ook echt achter ons gelaten. Het is groen, groener, groenst met verspreide dorpjes en wat lintbebouwing. 

Nog 1 stop (in de regen) met een nog smeriger wc en alleen een klein winkeltje met koekjes en dan zijn we er echt bijna.

Eenmaal aangekomen wacht ons een onaangename verrassing, de formulieren voor het groepspermit voor China moeten worden ingevuld. Maar liefst 6 pagina's, bijna vergelijkbaar met de aanvraag voor onze visa voor India. De gemoederen lopen wat op, hadden we dit niet al in Nederland kunnen invullen, wat een gedoe, zonde van de tijd. We geven de ingevulde formulieren af samen met ons paspoort en een pasfoto. Het gaat ons 114 dollar per persoon kosten. Ons paspoort zijn we een week kwijt! Hans verzekert ons dat het afgeven van het paspoort geen problemen zal opleveren, zeker niet bij de hotels.We gaan het zien. Eerst maar even opfrissen in onze kamer.

Rhino Lodge blijkt een relaxed verblijf met diverse gebouwen van 3 verdiepingen rond een tuin. De kamers zijn ruim, hebben een grote badkamer, zijn schoon en hoera de wc trekt goed door. Er hangen muskietennetten boven de bedden. In het Chitwan Park woont de malariamug, dus goed insmeren met DEET, armen en benen bedekt en slapen onder de klamboe. De airco is wat onduidelijk, maar we krijgen hem aan de praat. 

Eenmaal opgefrist blijkt er veel te doen. Raften wordt afgeraden, de hoge waterstanden maken het te gevaarlijk voor onervaren toeristen. Aangezien de excursies hier bijna niets kosten gaan we voor het hele pakket. Morgen wordt een drukke dag met veel olifanten,  hopelijk neushoorns en ander wild, een junglewalk en kanotocht. En de dag van vertrek kunnen we 's morgens nog op bezoek bij het 'Elephant Breading Center'.

Even wat slapen en dan pinnen en lekker eten. Pinnen wil eerst niet lukken, uiteindelijk krijgen we gelukkig10.000 roepies met onze Visa card. Hopelijk redden we het daarmee tot Kathmandu. 

We gaan wat drinken bij KC's, we bestellen er een aantal lekkere (vegetarische) hapjes bij. Het is hier zo lekker dat we blijven hangen en eten bestellen. Bijna alles is mogelijk van pizza tot Nepalees tot patatje oorlog. Het smaakt allemaal prima en het is supergezellig. Rekening door 10 gedeeld en dan lekker slapen. Want...... morgen vroeg op voor de jungle walk.