Maandag 29 juli, van Shahaura naar Kathmandu

Een nieuwe reisdag. Maar voordat we weer kilometers gaan vreten gaan we eerst naar het 'Elefant Breading Center', het opleidingscentrum voor olifanten. Met opnieuw een open soort van jeep richting het centrum. Het olifantencentrum ligt aan de andere kant van de Rapti, dus dat betekent opnieuw een kleine kanotocht. De smalle diepliggende boten zijn niet echt mijn ding. Nog een klein stukje lopen en dan zijn we er. Diverse volwassen olifanten staan samen met hun jongen onder een groot afdak. De jongen lopen voor het merendeel los, die blijven bij hun moeder of tante. Mannetjesolifanten zijn er niet, die zijn niet in gevangenis te houden. De achterpoten van de olifanten zijn met een ketting van zo' n 3 meter vastgezet aan een paal. De voorpoten zijn zo aan elkaar vastgemaakt dat ze maar kleine stapjes kunnen maken. Er is ook een schattig babyolifantje van 1 maand dat stoeit met zijn neefje. 1 jonge olifant staat vastgeketend en alleen. Het blijkt dat hij er 1 van een tweeling is en wordt verstoten door zijn broer. Dat betekent dat ze uit elkaar gehouden moeten worden. 

Jonge olifanten die om wat voor reden geen of onvoldoende moedermelk kunnen krijgen worden bijgevoerd met pakketjes eten bestaande uit rijst, gras en aanvullende belangrijke voedingsstoffen. Die worden door de verzorgers met de hand gemaakt. Het gaat om honderden pakketjes per dag!

Uit de jungle komen een aantal olifanten met bergen gras op de rug. Die zijn het ontbijt wezen halen. Er loopt een jonge olifant mee. Zodra het gras van de ruggen van de olifanten is gehaald voegen de jonge loslopende olifanten zich bij hun moeders. Het baby olifantje blijkt een beetje rebels. Hij speelt met het eten van zijn moeder en moet uitkijken geen tik van de drijvers te krijgen. Die vinden het minder leuk.

Niet alle olifanten blijven 's nachts buiten staan omdat wilde mannetjesolifanten soms op bezoek komen. De vrouwtjes staan wel buiten, zij worden dan soms gedekt door een wilde olifant. De mannelijke jonge dieren staan 's nachts binnen, die maken bij bezoek van een wilde mannetjesolifant, zeker als ze vastgebonden staan, geen schijn van kans. De wilde olifant zal zijn territorium verdedigen en de jonge dieren aanvallen.

Het blijft een dilemma, olifanten die worden opgeleid tot werkers. Ze zijn inmiddels zover gedomesticeerd dat ze te vergelijken zijn met onze paarden. In de jungle doen ze goed werk, zij maken het mogelijk dat toezicht kan worden gehouden en stropers worden geweerd. Maar toch, zo'n majustueus dier hoort voor mijn gevoel vrij te zijn. 

Terug naar de kano's, de auto en het hotel. Daar aangekomen snel een sprintje voor het Nepalese spelletje van geiten en tijgers. De winkel is open, de eigenaar blij ons te zien. Jolien en ik ook, mooie aankoop, leuk souvenir. Tijd om de rekening te betalen. Alle excursies, maaltijden en drankjes kosten ons 9.000 roepies, nog geen 80 euro voor 2 personen. Kom daar in andere landen maar eens om, daar krijg je nog geen tochtje op een olifant voor! 

Vandaag is er een jarige. Voordat we de bus instappen moet hij er aan geloven. Eerst krijgt hij een mooie bloemenkrans om en dan volgt er een boomplantceremonie waarin een hele jonge perzikboom wordt geplant, er een hek tegen grazende olifanten omheen wordt gezet, de aarde met bloemen wordt bestrooid en wij allemaal met rode kleurstof een stip op ons voorhoofd krijgen. Op het terrein van Rhino Lodge staan verschillende door toeristen geplante bomen met ieder een hekje met de naam van de planter en de datum erbij. Een reden om terug te komen?

In de bus gaat het feest verder, er worden cadeautjes uitgedeeld en er wordt natuurlijk gezongen. De jarige geniet er zichtbaar van, het is ook echt leuk. 

Minder leuk is onze toch wat gammele bus. Geen airco, stugge vering, weinig beenruimte en sommige stoelen lijken het te kunnen begeven. In combinatie met de slechte weg (een en al hobbels, we worden continu heen en weer geschud) maakt dat dat we niet echt opschieten en behoorlijk suf worden. Het lijkt wel of we alleen maar kunnen slapen.

Het landschap is veranderd in een berglandschap met steile begroeide bergwanden. We rijden langs een rivier met zo nu en dan wat huisjes langs de weg en dorpjes. Aan de overkant van de kloof zien we watervalletjes,  het water valt van grote hoogte naar beneden. We stoppen bij een lange loopbrug over de rivier. Van een afstand ziet het er niet echt stabiel uit, we gaan hem van dichtbij bekijken en lopen een trap af naar de brug.  Het blijkt een stevige constructie van staalkabels en stalen loopplanken. Je moet wel rare dingen doen om hier vanaf te vallen. Natuurlijk lopen we er op, alleen als je hoogtevrees hebt is het geen aanrader. De brug zweeft behoorlijk hoog boven het kolkende water.

Terug de trap op naar de paar winkeltjes die daar te vinden zijn. We slaan fris en water in en koelen wat af bij de waterplaats. Overal zie je hier kleine waterplaatsen met een slang en/of pomp die de mensen van helder water voorziet. In deze streek waar het water uit de bergen komt is dat aanzienlijk helderder dan in India. Het is echter nog steeds niet drinkbaar, mensen gooien ook hier van alles in het water. Elk huisje heeft ook zijn eigen kookplaats, een vierkant blok van rode klei met een vierkant gat waar het hout in gaat en dat als oven functioneert. Aan de bovenkant 1 of meer plekken waar op gekookt wordt. 

We gaan weer verder, we zien diverse leuke eettentjes aan de waterkant voorbij komen . De plek waar we stoppen is minder, waarschijnlijk een keuze van de chauffeur. Om niet te veel tijd te verliezen bestellen de meeste wat eenvoudigs. We willen door naar Kathmandu. Langzaam maar zeker gaan we steeds een beetje hoger.

Het uitzicht is vaak schitterend en op een gegeven moment zien we heel ver weg de eerste witbesneeuwde toppen. Die moeten natuurlijk worden vastgelegd. Einde van de middag komen we in Kathmandu aan. We zijn kapot, de hobbelige weg en de warmte hebben hun tol geëist.

Het hotel is ook duidelijk minder dan we tot op heden hadden. Airco doet het niet, kamer weer net wat vuiler en een badkamer met douche die zorgt voor een waterballet. Door ons humeur lijkt het natuurlijk ook allemaal erger. Er staat wel een taart klaar voor onze jarige. Die blijkt onverwacht lekker, dat maakt het een beetje goed. 

Kathmandu is één groot feest. Het is internationaal georiënteerd en er is dus van alles te  koop, te eten en te drinken. We hadden ons al verheugd op Italiaans en dat gaat lukken. Bij La Dolce Vita happen we 2 flinke pizza's weg. De weg terug is wel even zoeken, in de donkere smalle straten vol met kuilen verdwaal je gemakkelijk. Eenmaal in het hotel snel de was inleveren, een stukje reisverslag en naar bed. 

De kamer blijkt nu best mee te vallen, de temperatuur is hier wat lager en met de ventilator reden we ons best wel. Het waterballet in de badkamer overleven we ook wel net als de grauwe handdoeken. Niet zeuren, we zijn in Nepal, één van de arme landen in de wereld.