Donderdag 25 juli, Sarnath en Varanasi

Beetje uitslapen, half 9 ontbijt. Als we voor 10.00 uur onze was inleveren is hij vanavond nog klaar. Dat doen we, want we gaan hard door onze t-shirts heen. Vandaag geen programma, we krijgen wat suggesties. Een deel van de groep wil het rustig aan doen en een deel (waaronder wij) willen zo veel mogelijk zien. 

Met zijn achten besluiten we naar Sarnath te gaan. De plek waar Boeddha in 532 voor Christus voor het eerst zijn leer van de middenweg, gematigdheid in alles, verkondigde. Het is een half uur met de tuktuk en we moeten opschieten want om 11.30 uur gaat de tempel dicht. In Sarnath aangekomen worden we door onze tuktukchauffeur voorgesteld aan een monnik die ons door het complex wil gidsen. Opnieuw een goede keus, hij blijkt veel te weten, houdt de tijd scherp in de gaten, vertelt ons duidelijk waar we wel kunnen fotograferen en waar niet. Hij leidt ons efficiënt en prettig door het complex. 

We beginnen bij de Waringinboom, een loot van de Bodhiboom waaronder Boeddha tot verlichting kwam. Raar idee dat deze boom afstamt van een boom die meer dan 2500 jaar oud is. De monnik leidt ons achtereenvolgens naar een plek waar we de Dhamakh-stoepa kunnen zien, een stoepa van 500 na Christus van meer dan 42 meter hoog. In de aangrenzende tuinen zien we de resten van de stoepa van Dharmarajika. 

We maken wat tempo om voor sluitingstijd bij de Mulagadhakuti uit 1931 te zijn. Door 20 roepies te doneren mogen we foto's in de tempel maken. Op de muren is het leven van  Boeddha geschilderd door een Japanse kunstenaar. We sluiten onze tour af met een bezoek aan een kleine Thaise tempel met lachende Boeddha.

Terug met de tuktuks. Inmiddels ben ik van de achter- naar de voorbank verhuisd. Het bleek toch wat krap met zijn drieën op de achterbank. Ik moet me wel stevig vasthouden want het bankje is niet echt geschikt voor mij en de chauffeur. We houden ook alles binnenboord, soms gaan we zo rakelings langs andere voertuigen dat je zomaar zou kunnen blijven haken. 

Het dakterras van het guesthouse waar we gisteren waren is zo goed bevallen dat we besluiten even langs het hotel te gaan en ons dan te laten afzetten bij het centrum. Daar moeten we zelf onze weg vinden, tuktuks mogen er niet in en het laatste stuk is alleen te voet bereikbaar. Gelukkig is Hans in het hotel, hij weet hoe het guesthouse heet en laat het in het Hindi opschrijven zodat we ons ter plekke de weg kunnen laten wijzen. We worden afgezet bij het centrum en zijn dik tevreden met onze chauffeurs en zij met ons, er wordt gelukkig niet geklaagd over de tip.

Tsja en dan, het eerste stuk komen we nog wel