21 juli aankomst

We landen keurig op tijd, ondanks de stoelen en de rustige vlucht (geen turbulentie) zijn we toch behoorlijk geradbraakt. Als we richting de douane gaan wordt dat er niet beter op. Een lange rij wachtenden voor de controle van paspoort en visum. Het wordt er niet beter op als 1 van de 2 beambten zijn plek verlaat. Na ruim een uur staan we eindelijk voor de bali. De vriendelijke man kijkt ons wat vaag aan en laat dan mijn paspoort zien. Het blijkt dat van Ed.... Tsja in de stress heb ik de paspoorten verwisseld. Gelukkig kan hij er wel om lachen. En dan zijn we er eindelijk doorheen. De bagageband is leeg, onze bagage lijkt verdwenen maar staat gelukkig aan de andere kant samen met nog wat andere eenzame koffers. Hup door de douane en daar zien we al iemand met een bordje Djoser. Een stevige handdruk van Hans onze begeleider. Ze waren al wat onrustig, iedereen was al een tijdje door de douane, wij hadden duidelijk de verkeerde rij bij de paspoortcontrole gekozen.Naar buiten naar de bus, de hitte van Delhi in, we maken wat onwennig kennis met onze medereizigers. Namen blijven nog niet hangen, dat komt later wel. De bus is comfortabel, goede stoelen, airco en in goede conditie. Even zoeken naar de deur, die zit namelijk aan de andere kant omdat het stuur rechts zit. O ja dat is waar ook ze rijden hier links. Onze chauffeur is een echte Sikh inclusief lange witte baard, blauwe tulband en kleine dolk. Hij zit samen met de bijrijder (verplicht in India) achter een glazen wand/deur. Een beetje vergelijkbaar met de Engelse taxi' s.

Het verkeer in Delhi is duidelijk anders, ondanks het tijdstip (twee uur 's nachts) is het hectisch, druk en lijkt niemand zich druk te maken om de verkeersregels. Meer naar het centrum van de stad worden de straten smaller, stapelt het vuil zich op, zien we op de gekste plekken mensen liggen slapen en steeds meer honden. De nacht is duidelijk hun domein. 

Het hotel lijkt dicht maar als we aankloppen blijkt dat de medewerkers in de lobby liggen te slapen en Jan, onze laatste medereiziger, ons al opwacht. En dan begint onze eerste echte kennismaking met India. Het is niet zo zeer de taal waardoor we elkaar niet begrijpen maar het cultuurverschil. Wij willen gewoon wat drinken, schoon water en onze sleutel. Zij redeneren vanuit de principes van klassenverschil en daarbij behorende taken. Dat betekent wachten, elkaar onduidelijk aankijken, nog eens uitleggen en nog eens wachten. Ineens gaat het vlug, we krijgen de sleutels, er wordt een kopie van ons paspoort gemaakt en onze bagage wordt naar de kamer gebracht. Op onze vraag naar water wordt ja geschud, we geloven het niet echt maar na enkele minuten staat er ineens iemand met een blad vol flessen koud water. De kamer is ok, we hadden erger verwacht, Ed moppert onder de koude douche, dat is echt zijn ding niet. Maar als we geïnstalleerd zijn blijkt dat ik een warme heb. Ook dat duurt dus even! Nu slapen, we worden om 8.30 uur aan het ontbijt verwacht. Er staat een rit door Delhi op de agenda.