Maandag 10 oktober, Monteverde – Rincon de la Vieja

Inmiddels is het routine: even na 6.00 uur op, 7.00 uur koffers bij de receptie, ontbijten en dan om 8.00 uur vertrek. Het is droog en de voorspelling is dat we het vandaag warm krijgen. Via diverse tussenstops rijden we van Monteverde naar onze eindbestemming van vandaag, Rincon de la Vieja.

Maar eerst terug over een flink stuk niet verharde weg. Het verhaal is dat bewoners van Monteverde niet willen dat de toegangswegen worden geasfalteerd. Toeristen moeten nu moeite doen om in Monteverde te komen en dat maakt dat alleen echt geïnteresseerden die moeite nemen en de ‘gemakstoeristen’ (die weinig besteden en niet altijd goed omgaan met de natuur) weg blijven. Het eerste stuk van onze route is daardoor slecht begaanbaar en bevat grote gaten die soms volstaan met water. Het is onvermijdelijk dat we door elkaar worden geschud. Met een slakkengang van maximaal 10 kilometer per uur dalen we af richting de asfaltwegen. Alwin gebruikt de tijd om allerlei praktische zaken zoals het programma van vandaag en morgen door te nemen.

De route leidt ons langs een groen berglandschap met hier en daar akkers met zwart-wit gevlekte, bruine en zwarte runderen. De eerste stop is een uitkijkpunt. Uit de bus, fotomoment, even benen strekken en weer terug in de bus. De volgende stop, een koffiestop bij een redelijk groot restaurant is meer dan welkom. Helemaal als blijkt dat hier ara’s en toekans zitten. We horen ze gelijk als we uit de bus stappen. De schitterende vogels met hun felle kleuren zitten in de bomen. Het duurt niet lang voordat Ed een zwavelborsttoekan spot. Het is echt genieten. We maken er een feestje van met koffie, frappuccino en lekkere koffiebroodjes. Nog even terug naar de vogels, waar een groene hagedis opduikt en dan op naar de volgende stop de watervallen Vienta Fresco.

De watervallen worden geëxploiteerd door een familie. Het is een afgebakend gebied. Vanaf de ingang van dit gebied loopt er een goed begaanbaar pad (met traptreden) naar de watervallen. Het laatste stuk is er geen pad. Hier lopen we voorzichtig langs de rand van het water over stenen en wortels van bomen en struiken. Eenmaal daar zien en horen we het water van de grootste waterval met donderend geraas naar beneden vallen. Aan de zijkant nog 2 kleinere watervallen van een subtielere schoonheid. Ik weet niet hoe snel ik in mijn badpak moet schieten. Hier heb ik echt zin in. Ed vindt het wel best, hij blijft liever in de kleren en pakt de rol van fotograaf. Bij het water staan jonge mannen die je aangeven waar je kunt lopen (het water is door het slib niet helder) en waar het diep en/of gevaarlijk is. Het water is heerlijk, helemaal niet koud. Ik beland in het diepe deel en ben verrast door de sterke stroming. Even doorzwemmen dus. De ‘baywatches’ schrikken er wat van. De meeste mensen die hier komen kunnen niet zwemmen en zouden acuut in de problemen gekomen zijn. Voor ons Nederlanders geen probleem maar we houden het toch maar bij het ondiepe deel. Zoals Alwin al aangaf kunnen we ook achter de waterval. Een van de jonge mannen leidt ons daar naar toe. Het is echt spectaculair en een groepsfoto waard! Terug stappen we het laatste stuk in het water om met een paar krachtige zwemslagen (anders kom je tegen de rotsen) met de stroom mee te gaan richting rustiger water. We voelen ons een beetje Tarzan (de mannen) en Jane (de vrouwen). Gisteren al de Tarzan swing en nu deze ervaring. Gewoon super.

Tijd om terug te gaan. Ed valt daarbij bijna met de camera in het water. Het gaat gelukkig net goed. Even prutsen met afdrogen en aankleden en dan naar de bus via een paar souvenirstalletjes en kokosnoot verkopers. De plek is nog niet echt ontdekt, daar wordt wel hard aan gewerkt. Beetje jammer denk ik…..

Met een heerlijk fris gevoel richting lunch. Die kopen we bij een supermarkt in een outlet onderweg. Geen zin in zware maaltijden. Dus gewoon zelf een broodje maken met het eigen zakmes. Het smaakt prima, even geen zware kost, lekker op een bankje buiten. Ook nog even colones gepind voor de kleine aankopen. De temperatuur is nog steeds heerlijk. Een warm zonnetje, soms wat wolken maar geen regen en al helemaal geen stortbuien. We worden er heel blij van.

Nog 1,5 uur rijden en dan zijn we bij Buena Vista in Rincon de la Vieja. Een soort van Center Parcs op een schitterende locatie met diverse meertjes en uitzicht op de oceaan. Je kunt er van alles doen bijvoorbeeld paardrijden. Wij hebben besloten dat niet te doen. We bewegen zo weinig dat we morgen liever gaan wandelen. Zo ver is het echter nog niet. Eerst de koffers uit de bus, een welkomstdrankje en afscheid nemen van onze chauffeur. We gaan over 1 dag verder met iemand anders. De groep heeft bedacht dat ik de envelop met de fooi van de groep mag geven met een woord van dank. Dacht dat ik deze keer de dans ontsprong, niet dus. Bolivar heeft het super gedaan dus hij verdient een vriendelijk woord. Hij reed prima, spotte onze eerste luiaard en was niet te beroerd ons weer weg te brengen naar een restaurant toen het plensde. En dat terwijl hij net de bus had schoon gemaakt. Hij had graag deze groep tot het eind begeleid, de baas beslist echter anders.

Dan snel de koffers de superhuisjes in, zwemkleding aan en naar het zwembad. Oeps dat blijkt kouder dan gedacht. Even wennen maar dan best lekker, we frissen er flink van op. Maar eenmaal op de kant slaat de vermoeidheid toe. We besluiten nog een rondje te lopen en dan nog even te gaan liggen voor het eten.

Het complex heet niet voor niets Buena Vista. Op het hoogste punt ligt de Sunset bar waar je een schitterend uitzicht hebt en zelfs de oceaan kunt zien liggen. De goudgele en rode kleuren van de ondergaande zon maken het extra mooi. Even zijn we bang dat het weer gaat plenzen. Op de rondom liggende bergen zien we de regenbuien aankomen. Op de een of andere manier komen ze niet verder en blijft de nattigheid ons gelukkig bespaard.

Een uurtje de luiken dicht en dan richting het restaurant. Het eten is op deze locatie inbegrepen. Je kunt ook nergens heen, ook omdat de bus nu weg is. Die komt ons pas overmorgen weer halen. Het blijkt geen straf. Het eten is echt heerlijk. Goed gevulde kippensoep, verschillende soorten rauwkost en salade, spaghetti, rijst, gebakken kip, rundvlees en koffie met een stukje taart vanwege een jarige Amerikaanse toe. Het kan absoluut slechter….

De groep is zo langzamerhand echt op elkaar ingespeeld. Foute grappen over en weer, mooie verhalen en tegelijk geen probleem als je wat anders los van de groep wilt. We gaan na het eten met zaklantaarns op zoek naar dieren. We kunnen ons niet voorstellen wat te vinden maar dan duiken er diverse enorme padden op. Alwin pikt er een op die het daar duidelijk niet mee eens is. Gelukkig zet hij haar (het is een vrouwtje) snel weer neer. Uiteindelijk zien we nog een aantal insecten en dan is het op. We horen nog wel van alles maar dat laat zich helaas niet zien. Dus op naar onze huisjes, nog een laatste drankje en dan naar bed.