Donderdag 6 oktober 2016, San Jose - Fortuna

Tsja het zat erin, het goede bed en de fijne kamer kunnen het tijdsverschil en de vermoeidheid niet compenseren. Ik word een paar keer wakker en sta uiteindelijk om 6.00 uur behoorlijk brak op. Het hoofd wil niet en ik worstel met het kiezen van de juiste kleding en andere spullen en het herpakken van de koffer. Het vakantiegevoel moet echt nog komen, maar nu nog even niet…

Het ontbijt blijkt onverwacht inbegrepen (was ik even vergeten) en ook nog eens heel lekker. Gespikkelde haan ofwel rijst met kleine donkere bonen, gebakken banaan, omelet, vers fruit en prima thee en koffie. Langzaam trekt de mist in mijn hoofd op en maken we beter kennis met Alwin en onze reisgenoten. De twee ontbrekende reisgenoten blijken geannuleerd te hebben, dat was niet doorgegeven…… We zijn daarmee niet met 19 maar met 17 + Alwin + chauffeur.

Zoals Alwin al voorspelde duikt bij het ontbijt een Costa Ricaanse mus (met kuifje) op. De eerste foto van het diertje maakt me helemaal blij. De nieuwe camera is echt een wonderding. Gewoon op de automaat zetten, inzoomen, afdrukken en dan tot mijn grote verrassing een superscherpe foto. Dat belooft wat voor het vervolg!

Iedereen koffie op en klaar, de bagage zit al in de bus dus op naar de eerste stop: de pinautomaat! Daar trekken we onze eerste colones. We voelen ons superrijk met onze 40.000 CRC (omgerekend ongeveer € 75,60). Grote bedragen kunnen we afrekenen in USD, voor kleine inkopen en lokale restaurantjes hebben we echter colones nodig.

Door naar de volgende stop, de metalen kerk in Grecia. De cultuur van Costa Rica kent geen grote imposante gebouwen. Er was voor de kolonisten weinig te halen dus werd maar zeer beperkt gebouwd. Deze kerk is de enige kerk van enige waarde. Hij is volledig opgetrokken uit stalen platen en binnen met hout afgewerkt.

De kerk wordt op dit moment geschilderd. Jonge mannen hangen aan touwen om de ijzeren platen ossebloedrood en de kozijnen spierwit te schilderen. Wat me opvalt is de rust en sereniteit. Het witte interieur met de donker houten banken en de (voor het katholieke geloof relatief) beperkte decoratie bieden ruimte aan de bij het katholicisme behorende beelden, het hoofdaltaar en de bekende zijaltaren. Een bijzondere noot in het geheel is het glas in lood achter het hoofdaltaar.

Voor de kerk een klein parkje met vogels waar we de namen nog niet van kennen, diverse vlinders en een eekhoorn. Binnenkort weten we wat we gezien hebben, een wildkaart is besteld!

Tijd voor de eerste excursie. We gaan richting een oude fabriek in Sarchi waar ze al heel lang ossenkarren maken. Daar zien we een mix van het oude op waterkracht gedreven ambacht en nieuwe (toeristische) technieken. Als de hefboom wordt omgezet waardoor het waterrad gaat draaien worden allerlei apparaten (zagen en frezen) in gang gezet via assen en tandwielen tegen het plafond. Ons wordt de techniek van het maken van de wielen uitgelegd. De ijzeren om het wiel liggende band wordt 45 minuten verhit waardoor hij ruim om het houten, uit 16 segmenten opgebouwde, wiel past. Bij het afkoelen krimpt de band waardoor het wiel zo sterk wordt dat het 50-70 jaar mee gaat. De techniek is al decennia lang niet gewijzigd. Naast de fabriek de bekende winkel waar van allerlei prullaria en enkele mooie stukken worden verkocht. Ik kan het niet laten en laat me verleiden tot 2 plastic met de hand beschilderde kerstballen. Zo lelijk, een fouter souvenir is lastig te vinden denk ik.

Door naar de koffieplantage. Daar worden we opgewacht door diverse leden van de familie en hun kinderen. We mogen in het huis kijken. Daar vergaap ik me aan een aantal oude spullen in een serre die betere tijden heeft gekend. Het roept een sfeer van vergeten tijden op, van warmte, liefde voor ambachtelijk werk maar ook iets van vergane glorie als je wat beter kijkt. Op een paar honderd meter ligt de koffieplantage. Daar krijgen we uitleg over het kweken, oogsten en verwerken van de koffiebonen. Een proces dat diverse risico’s kent en behoorlijk arbeidsintensief is. Dat is de reden dat diverse boeren overschakelen op gewassen (bijvoorbeeld tomaten) die sneller winst opleveren). Eenmaal overgeschakeld komt de koffie meestal niet meer terug. Het duurt namelijk 3 jaar voor de struiken weer voldoende bonen opleveren.

Terug naar het huis wacht ons een typisch Costa Ricaanse lunch. Rijst met bonen, salade, deegflapjes die je kunt vullen met gekruide aardappel/vlees en tomatensalade, gebakken banaan en niet te vergeten ananas en papaya. En of het niet op kan volgt daar nog heerlijke koffie met zelfgebakken wortelcake, koffiecake en caramelkoek op. Natuurlijk nemen we een pondje koffiebonen mee. Al was het alleen maar omdat we hier zo verwend zijn.

Weer naar de bus. Eerst onze medereizigers in Sanchi oppikken en dan door naar Fortuna in de plenzende regen. Een lange rit met zicht op heel veel groen, overvolle goten met snelstromend water en bruggen over kolkende beekjes. Onderweg stoppen we bij een supermarkt om inkopen te doen. In onze volgende logeerplek is namelijk niets te krijgen. Bovendien is het sowieso handig een soort van noodpakket aan te schaffen voor het geval we onderweg een keer stagneren.

En dan stopt de bus. De chauffeur heeft een luiaard gezien. Hoog in de boom zit het beest opgerold tussen 2 takken. Opnieuw blij met mijn camera. Ver ingezoomd zie ik de lange nagels en de kleddernatte vacht in de onverwacht scherpe foto. Die kunnen we afkruisen. Hoe de chauffeur het beest zo snel heeft gezien is ons een raadsel, mogelijk is het de vaste verblijfplek en heeft hij hem hier eerder gezien.

Het hotel blijkt een soort van parkje met zwembad en ruime huisjes. Op de veranda genieten we van een drankje en de rust. Het drupt nog wat na en mijn ogen vallen bijna dicht. Toch maar een dutje voor we gaan eten. Het bed is heerlijk en voor ik het weet ben ik vertrokken. Met enige moeite uit bed, beetje opfrissen en klaar voor het diner. We doen niet moeilijk en gaan met bus met de groep naar een goed restaurant. Dat blijkt te kloppen. Voor zo’n 24.000 CRC (circa € 40) eet Ed een tonijnsteak met grote garnalen en ik gegrilde zeevruchten met knoflook en koffie toe. Het is heerlijk alleen te veel. Voldaan stappen we terug in de bus. Nog even het reisverslag bijwerken en dan is de dag weer om.