Zaterdag 3 augustus van Zhangmu naar Nyalam (hoogte 3.750 meter)

Vandaag doen we heel rustig aan. We gaan van 2300 meter naar 3750 meter. Dat vraagt veel van ons lijf. En hoewel de reizigerszorg het niet nodig vond preventieve medicatie tegen hoogteziekte te nemen  doen we dat wel. Hans heeft voor de groep een voorraadje pillen ingeslagen die ons helpen het hoogteverschil te overbruggen. Het advies is veel te drinken in de vorm van water, thee of soep (geen koffie en geen alcohol, dan moet je nog meer drinken). 

We hoeven er niet vroeg uit, 9.00 uur is ontbijt, maar om 7.30 uur hebben we het wel gezien, nog een keer lekker onder de warme regendouche pakken en ontbijten. Voor het eerst hebben we een hotel waar van alles klaarligt (naaisetje, kam, douchespul en zo). We pakken al die leuke hebbedingetjes in voor thuis. 

Het ontbijt naast het hotel blijkt weer een hele nieuwe ervaring. De yoghurt blijkt een soort van kokosmelk, het verse fruit komt deels uit blik. De bananenpannekoek is daarentegen ongelooflijk lekker, heel dik dus meer dan de helft uitgedeeld.

Om 10.00 uur rijden we weg, eenmaal Zhangmu uit eindelijk weer eens een goede weg zonder kuilen en gaten. Het onderhoud van de wegen is ook beter, er zijn machines en aardverschuivingen worden snel opgeruimd. Onderweg komen we een aantal plekken tegen waar hard gewerkt wordt. 

Het uitzicht is geweldig, steile begroeide bergwanden met talloze watervalletjes. Het water valt soms loodrecht van tientallen meters naar beneden. Onderin de kloof het glinsterende water van een kronkelende rivier. 

We komen een paar checkpoints tegen, bij één daarvan worden de paspoorten weer gecontroleerd. Het is echt flauwekul, maar goed het past allemaal binnen het plaatje van de Chinese onderdrukking en het kweren van toeristen in T.

Door de antihoogteziektepillen (dioxum, deze pillen drijven vocht af) in combinatie met de liters vocht moet iedereen ongelooflijk veel plassen. En aangezien er bijna nergens toiletten zijn (als ze er al zijn is het meestal niet meer een smerig hokje met een gat in de grond) plassen de vrouwen achter en de mannen voor de bus. Wel grappig zo'n rij blote billen van hurkende vrouwen. Maar ja als je moet dan moet je dus even niet zeuren. De eerste keer rijdt er een politieauto langs, die zal ook wel gedacht hebben......

En  dan komen we aan in Nyalam. Een klein stadje waar niet veel te beleven is. Eerst naar het guesthouse. Eenmaal de voordeur en een gangetje door komen we op een binnenplaats met typisch Tibetaanse kamers. Ze hebben meer kamers dan gedacht waardoor we geen extra kamergenoot hebben. Dat valt mee. Zoals voorspeld hebben we geen eigen sanitair, sterker nog er zijn 2 gaten in de grond voor de mannen en 2 voor de vrouwen en gezamenlijke wasbakken met koud water. Er is wel stroom (en een stopcontact) maar geen wifi of Internet. De lakens lijken sceter kijken bij bhoon maar zijn De kamers zijn echter zo speciaal dat we de ontberingen voor lief nemen. Het is tenslotte maar 1 nachtje en dit is als het goed is de meest primitieve logeerplek. Vanaf hier wordt het weer beter.

Tijd voor een wandelingetje. Wel rustig aan de hoogte zorgt voor lichte hoofdpijn, duizeligheid en tintelende handen en voeten. Zodra je je ook maar enigzins inspant wordt je beloond met kortademigheid. Er zit hier nu eenmaal minder zuurstof in de lucht. 

Dan de lunch, de plek waar we als eerste binnen stommelen biedt onvoldoende ruimte voor de hele groep en vinden we ook niet echt aantrekkelijk. Met een deel van de groep gaan we op zoek naar een betere locatie. Best lastig wat te vinden. We ontdekken een tentje waar we een kamertje met een ronde tafel en draaiplateau worden binnen geloodst. Een vriendelijke jonge Chinese vrouw brengt ons thee en de kaart met plaatjes! Dat is makkelijk uitkiezen. We houden het veilig en kiezen voor gebakken vegetarische rijst en noedels. Het eten is prima en het is reuze gezellig dus vanavond komen we hier terug.

We verbazen ons wel over de kleding van de vrouwelijke Han-Chinezen. Korte broekjes en rokjes met zwarte of anderskleurige pantys en hooggehakte laarzen. Blijkbaar trekken zij zich niets aan van de T-cultuur. Ons is te verstaan gegeven dat broeken boven de knie en hemdjes als ondergoed worden gezien. 

Beetje shoppen, lekker stukje chocolade (we ontdekken witte Toblerone, snickers etc.), ieniemienie gebedsmolentjes en gebedsvlaggetjes. Nu kan het, als we deze spullen in Nepal hadden aangeschaft waren ze mogelijk bij de grens met China afgenomen.

Terug naar ons guesthouse, even uitrusten. Er wordt een grote thermoskan heet water gebracht, in het kastje tussen de bedden staan kopjes en theezakjes. Lekker kopje thee, op de veranda het reisverslag bijwerken. Kan het lijf gelijk een beetje wennen aan de hoogte. 

Het blijft natuurlijk rustig aan doen, even snel naar het toilet is er echt niet bij, we spreken af dat plassen gezamenlijk kan maar dat de deur voor de grote boodschap op slot gaat. Dat gaat toch net even te ver. 

En dan is het al weer tijd voor het avondeten. Deze dagen lijken rond eten en slapen georiënteerd te zijn. Dat is nodig om de grote hoogten aan te kunnen, bovendien beleven en zien we al meer dan genoeg in dit ritme.

We gaan terug naar het tentje van de lunch. Daar zijn we meer dan welkom. Één van de kamertjes is bezet door een groep luidruchtige soldaten. Als ze al boerend weglopen blijkt dat ze een zwijnenstal hebben achtergelaten. 

We bestellen een aantal gerechten van de kaart en soep. Natuurlijk is er ook weer de gebruikelijke thee. Het is echt supergezellig en de gerechten draaien lekker rond zodat iedereen er van kan eten, met stokjes, met een lepel en vork of gewoon met de handen. Ook de soep (verse tomaat, paksoi en omelet in kippebouillon) smaakt uitstekend. Goed voor onze vocht en zouthuishouding. We zijn lekker gezond bezig. Een toetje hebben ze helaas niet, en ontbijt serveren ze niet, dat bestellen we in het door Hans aangewezen tentje.

Het is nog vroeg en morgen hoeven we niet echt vroeg op, dus een spelletje Triviant op onze kamer. Er komen nogal wat bekende vragen voorbij, we gunnen elkaar de winst natuurlijk niet, kortom plezier in een authentieke T kamer. Om 22.30 uur is de slag geslagen, bedtijd!