MAANDAG 29 JANUARI 2018, USHUAIA

Vandaag nemen we afscheid van onze reisgenoten. Zij vertrekken vandaag naar Buenos Aires en wij schepen morgen in naar Antarctica. Natuurlijk zwaaien we ze uit en dat betekent dat we in alle rust kunnen ontbijten. Voor de zekerheid laten we bij de receptie van het hotel even onze tickets voor de binnenlandse vluchten op 10 en 12 februari printen. Alleen de vluchten van Buenos Aires naar Igazua en terug moeten we zelf nog inchecken. Dat lukte niet in El Calafate. Die kunnen we dus ook nog niet printen.

Na het ontbijt geven we eerst onze reisleider haar fooi in een papiertje met wat hartelijke dankwoorden. Ze heeft haar werk prima gedaan, we kwamen niks tekort en haar hulp met de tandarts was super. Om 10.00 uur is het zover. Een hartelijk afscheid, iedereen snel in de bus (die blokkeert namelijk de straat) en dan zwaaien. Gek idee, zijn we zo maar ineens met zijn tweetjes…..

We besluiten het echt rustig aan te doen vandaag. Er komt nog genoeg spanning denken we en bovendien voelen we onze kuiten van de wandeling van gisteren. Vandaag doen we cultureel en bezoeken we twee musea in Ushuaia. 

We beginnen met het museum Fin del Mundo dat informatie geeft over de geschiedenis van Vuureiland en de oorspronkelijke bewoners. De entree is vandaag gratis, waarom is niet duidelijk. In de hal een enorm boegbeeld van een schip dat voor de kust is vergaan. Verder in het museum veel informatie over de oorspronkelijke bewoners, de Yamana’s, inclusief een nagebouwde kano. Heel veel foto’s waarop de bijzondere bouw van de Yamana’s te zien is. Die bouw was duidelijk beïnvloed door hun levenswijze. Ze leefden vooral in de kano’s waardoor hun armen langer waren dan die van ons en ook beter ontwikkeld dan de benen. Lopen deden ze relatief weinig en zitten vooral op de hurken. Hun gezichten stralen vooral angst en zorg uit. Niet gek als je weet dat deze cultuur in heel korte tijd door de mazelen en andere ziekten en de westerse levensstijl verdwenen is. Het blijft dubbel, aan de ene kant is het onvermijdelijk. Als deze culturen in aanraking komen met de westerse wereld is het ongelooflijk moeilijke deze te behouden. Los van ziektes, andere eetpatronen etc. laten veel jongeren hun cultuur los in ruil voor een meer westerse ontwikkeling. En daarmee verdwijnen oude gewoonten, normen en waarden….

In het museum bevindt zich ook een aantal vitrines met opgezette dieren van Vuureiland en Antarctica verdeeld over de verschillende ecologische systemen (steppe, zoet water, zee, bergen). We doen ons best om een aantal van de door ons gespotte vogels te herkennen. De havik van gisteren blijkt een Chimango Caracara (behoort tot de familie van Caracara’s en valken). Het blijft moeilijk, de verschillen tussen de vogels zijn vaak subtiel en voor leken zoals wij moeilijk te onderscheiden.

Tijd voor koffie. Op advies van onze reisgenoten doen we dat vlakbij het hotel. De Patagonische cheesecake (met blauwe bosbessen) is inderdaad heerlijk. Gelukkig hebben we 1 portie besteld want er wordt bijna een kwart taart geserveerd…..

Dan naar de boulevard om bij het informatiecentrum een stempel in ons paspoort te halen, een beetje in het zonnetje te zitten en vogels te spotten. En dan is het al weer tijd voor de lunch. Dat houden we eenvoudig. De maaltijd van de dag in een wat trendy restaurantje (gnocchi met kip en tomatensaus en een toetje voor 180 pesos per persoon). 

Nu eerst terug naar het hotel om mijn rugzak weg te brengen. Die mag in het andere museum namelijk niet naar binnen. In het hotel zak ik als een plumpudding in elkaar, zo moe.... Toch eerst even mijn favoriete wandelbroek en –shirt gewassen en mijn tas gemaakt (daar zaten na de laatste binnenlandse vlucht ineens 2 winkelhaken in). Tot slot ook nog met naald en draad in de weer met mijn gewone schoenen. Die beginnen het te begeven en dat kan nu nog even niet. Ik heb ze binnen op de boot nog hard nodig. En dan een power napje, pfff de wandeling van gisteren speelt echt op.

Om 17.00 uur in de benen en op naar het tweede museum. In de oude gevangenis, bedoeld om Argentinië veilig te stellen voor een invasie van Chili, zijn meerdere musea gevestigd. Een deel van de oorspronkelijke gevangenis is bewaard gebleven. Dat maakt nog de meeste indruk. De lange gangen waar het nu al steenkoud is, de kleine stenen cellen, de primitieve gemeenschappelijke douches en toiletten, het was hier zeker geen luxe. Toen de gevangenis eenmaal was gebouwd (door de eerste gevangenen) en er een zagerij was ingericht werd er meer mogelijk. In de vitrines zijn diverse door de gevangenen gemaakte objecten te zien zoals poppenmeubels, woonaccessoires, fijn bewerkt walvisbeen en kunstwerkjes van hout. Oorspronkelijk waren het vooral moordenaars en dieven, later werden er ook politieke gevangenen gevestigd. De overtocht van Buenos Aires naar Ushuaia was verschrikkelijk. De gevangen zaten met ijzeren klemmen vast in het bloedhete benedendek in de roet en gassen van de verbrande kolen. Diverse van hen waren zeker geen lieverdjes, in het museum zijn daar diverse verhalen over te vinden. En zoals in elke gevangenis was ook hier sprake van een hiërarchie met aan de top de moordenaars.

Een ander deel van het museum vertelt de maritieme geschiedenis. Een groot aantal kleine replica’s van schepen laat zien dat in de loop van de eeuwen diverse ontdekkingsreizigers uit verschillende landen Vuureiland bezochten. Natuurlijk is er ook informatie over de schepen en de opvarenden die het niet hebben gered. Dat geldt ook voor het derde deel van het museum. Daar is informatie over ontdekkingsreizigers en Antarctica te vinden. Natuurlijk vinden we hier ook informatie over de Belg Adrien de Gerlache die als eerste in 1897-1899 in Antarctica overwinterde. Dat was nog eens een bikkel…..

Tot slot bezoeken we de galerie met werken van diverse kunstenaars. Het zijn vooral tekeningen en schilderijen van de oorspronkelijke bewoners die verwijzen naar de vergane cultuur, landschappen en heel veel pinguïns.

Zo langzamerhand zijn we echt moe. We moeten opnieuw terug naar het hotel om geld te halen voor het avondeten, de entree van het Maritieme Museum (400 pesos per persoon) moest namelijk contant betaald worden. We hebben er ook nog een kaart gekocht waar we onze reis naar Antarctica op kunnen bijhouden en een kaart met foto’s van de meest voorkomende dieren. Die laatste twee konden wel met de pinpas worden betaald. Beetje apart…

Eten, liever niet te ingewikkeld, we hebben zin in pizza. Dat krijgen we op de boot vast niet. Bekend ritueel, even Tripadvisor bekijken en naar buiten. Prima keuze weer, gewoon goede pizza met een lekker glas wijn (ik) en een tapbiertje (Ed). Was nog even humor. Ik wilde gewoon een glas rode wijn en dacht dat er geen keuze was. Dat bleek wel zo te zijn. Toen ik zei dat ik de Malbec wilde (die hebben we deze vakantie steeds gehad) keek de ober wat verbaasd. Blijkt dat beide wijnen Malbec waren…. Viel ik even flink door de mand. Dacht ik een keer iets over wijn te weten, weer niet. Ach, toen heb ik de ober maar laten kiezen, die kon zijn lachen ook niet inhouden.

Het restaurant loopt vol, de oven draait op volle toeren en dus wordt het heel warm en vallen mijn ogen dicht. Waren we eerst nog van plan ergens anders koffie te gaan drinken doen we dat nu maar hier. Na de bekende espresso linea recta naar het hotel. Pfffff languit op bed, even lezen en reisverslag en morgen verder. Dat kan rustig aan. Om 11.00 uur uitchecken, om 15.30 uur worden we opgehaald, om 16.00 uur inschepen en om 18.00 uur varen we uit. Nog 1 nachtje slapen…..