MAANDAG 22 JANUARI 2018, PERITO MORENO

Vandaag gaan we heel veel ijs zien. De Perito Moreno gletsjer is één van de meest spectaculaire gletsjers ter wereld. Een ijsrivier van 5 kilometer breed en 60 meter dik die uitmondt in het Lago Argentino. We vertrekken om 9.00 uur met de bus en dat betekent een klein beetje uitslapen. Het scheelt ook dat we niet hoeven te pakken want vanavond slapen we opnieuw in El Calafate. Het is wel belangrijk dat we genoeg kleding meenemen die ons warm en droog houdt. Het weer bij de Perito Moreno gletsjer is redelijk onvoorspelbaar, het kan er behoorlijk guur zijn.

Klokslag 9.00 uur rijden we weg van Calafate. Bij het Lago Argentino een fotostop en dan verder richting de Perito Moreno gletsjer. Het regent wat dus Ed trekt zijn regenbroek aan en ik haal mijn poncho tevoorschijn. Als de gletsjer in beeld komt stoppen we opnieuw voor een foto en wapper ik met mijn groene ponchovleugels naar buiten. Het ziet er niet uit, maar zo blijft wel alles droog. In eerste instantie zien we niet goed hoe groot de gletsjer is. Als ik verder inzoom zie ik een rondvaartboot voor de gletsjer varen en dan blijkt ineens hoe hoog en breed de gletsjer is. Onvoorstelbaar groot….

We hebben er echt zin in. Omdat we vroeg zijn is er tijd voor koffie. Vanaf het restaurant hebben we zicht op de gletsjer en een helblauwe ijsberg. Heel anders dan het Viedmo meer en de Viedmo gletsjer. Dit is echt niet te bevatten. Het idee dat het midden van de gletsjer dagelijks 1 tot 2 meter vooruit schuift, de enorme spleten in het ijs, de ijsbrokken die met enige regelmaat met donderend geweld in het meer vallen, de schakering van wit en blauw ijs….

Eerst naar de boot. Daar blijkt zoals we wisten dat we niet de enige zijn. We hebben het advies gekregen achter in de boot te gaan zitten zodat we snel het dek op kunnen als we eenmaal varen. Dat gaat redelijk de mist in aangezien niet iedereen kan zitten. De boot is vol (120 personen) en er is enige chaos als iedereen tegelijk het dek op wil. Uiteindelijk staan we hutjemutje op het dek. Natuurlijk staan er een aantal lange mensen vooraan. Maar ik laat met dit niet afpakken dus vraag ik of vooraan mag staan en druk me tegelijkertijd naar voren. Misschien niet aardig, maar zo kunnen zowel zij als ik het zien. We varen steeds dichter bij de ijsmuur. Niet al te dicht want de vallende brokken kunnen flinke golven veroorzaken. Ook een aantal kano’s met toeristen (stoer!) blijven op veilige afstand van de muur. Zo te zien hebben ze survivaloveralls aan, dat moet wel. Dit water is zo koud dat je direct onderkoelt raakt als je omslaat. Wij houden het bij onze rondvaartboot en genieten van het uitzicht. Af en toe horen we gekraak of een knal als er een brok afvalt. Zien doen we dat (nog) niet. Het regent wat, langzaam maar zeker komt er echter meer blauwe lucht en komt de zon tevoorschijn. Dat geeft weer een heel ander effect. Dus nog meer foto’s. We kunnen er geen genoeg van krijgen.

Eenmaal terug aan land brengt de bus ons naar boven. Ook daar is een restaurant. We pakken een broodje en een wrap met kip, komen even bij (het was behoorlijk koud op de boot) en gaan dan naar buiten. Je kunt hier diverse wandelingen over vlonders en balkons maken. Wij hebben zo’n 1,5 uur de tijd om naar beneden en langs het meer te lopen. Daar worden we dan weer opgepikt door onze bus voor de terugreis naar El Calafate.  

Het weer is goed, geen regen maar zon en het uitzicht tijdens de wandeling is fenomenaal. Eigenlijk nog veel mooier dan vanaf de boot. We kunnen nu namelijk op de gletsjer kijken. We zien de brede ijsrivier in de volle breedte tot aan de ijsklif bij het meer. Het oppervlak zit vol met spleten en doet mij en Ed denken aan het terracotta leger in Xi-an. Een vreemde vergelijking maar eigenlijk ook niet. Ook dat was enorm en het oppervlak van de gletsjer met al die spleten en punten is met wat fantasie te zien als een wit terracotta leger.

We horen af en toe gekraak en onvoorspelbaar gedonder dat lijkt op onweer maar missen steeds de vallende ijsbrokken. We kunnen de ijswand namelijk niet in 1 keer overzien dus je moet een beetje geluk hebben en op het juiste moment kijken naar de plek waar het ijs afbreekt. We besluiten te wachten. En dan is het zover, we hebben geluk! Er valt met veel gedonder een flinke plaat ijs van de wand. We zien de golven vanaf de ijswand richting de oever van het meer gaan en uitdoven. Geen foto helaas, dat is te veel gevraagd. Maar we hebben het gezien en gehoord, dus dik tevreden.

We durven bijna niet verder te wandelen. Stel dat er nog een brok valt dan missen we dat. Maar helaas dit was het. Hier en daar vallen nog wat kleinere brokken die we niet of nauwelijks zien. En dan moeten we echt terug. We zijn de laatste van de groep, het is ook zo moeilijk afscheid nemen van dit spektakel.

Eenmaal terug bij het eerste restaurant stappen we in de bus voor de terugrit. Onderweg maken we nog een laatste stop voor een afscheidsfoto van de Perito Moreno gletsjer en dan zak ik weg. Voor ik het weet zijn we in El Calafate. Daar stappen we uit in het centrum. We willen pinnen voor we naar Chili gaan en ik wil koffie om wakker te worden na mijn dutje in de bus.

Bij de bank lopen we tegen 3 reisgenoten aan, die na het pinnen ook richting de bakker gaan. Dus gezellig samen aan de koffie met wat lekkers erbij. Ed en ik proberen voor de laatste keer de speciale koeken en concluderen dat we ze toch echt te zoet vinden. Ook deze die dus van een hele goede bakker komen.

Terug naar het hotel want we gaan met 2 stellen eten bij een goed restaurant. Eenmaal in het hotel horen we dat we wat later gaan, niet erg, integendeel, kunnen we rustig aan doen. Tegen 20.00 uur weer terug richting het centrum (ons hotel ligt aan de rand van El Calafate en dat is dus telkens weer een wandeling van een kwartier). Bij het restaurant wordt al op ons gewacht. En dan volgt een hele fijne avond.

Het stel dat hier eerder heeft gegeten heeft goed contact met de eigenaar. En dat betekent een extra goede behandeling. Onze tafel is nog niet klaar, dus even wachten aan de bar met een drankje van de eigenaar. Het eten blijkt echt super, goede biefstuk (blijft lekker), pittige gebakken aardappels, sla en een heerlijk toetje (appeltaart met ijs en Tiramisu) met espresso. Daar krijgen we van de eigenaar nog een likeur van bosbessen van deze streek bij. Goede gesprekken, dikke pret en goed eten kortom een mooie afsluiting van opnieuw een geweldige dag. Terug naar het hotel en slapen want morgen vertrekken we om 7.00 uur naar Chili…..