MAANDAG 15 JANUARI 2018, VAN PUERTO MADRYN NAAR ESQUEL

Vandaag is het een reisdag, het is bijna 670 kilometer naar Esquel dus de hele dag in de bus. We schrikken ons om 6.30 uur een ongeluk. We hebben allebei een wekker gezet en die gaan dus tegelijk af. Slaapdronken duurt het even voor we ze uit hebben, pfffff geen angst dat onze buren zich verslapen…. De bagage hebben we voor zover het kon al ingepakt dus even opfrissen en naar het ontbijt. Dan een laatste wandelingetje naar de bakker voor een lekker broodje voor onderweg. Het is heerlijk weer, ochtendzon, zeewind, rustig op straat. Nog even genieten voordat we de hele dag door elkaar worden geschud in de bus.

Het vertrek is een kwartier later dan gepland. Vandaag hebben we een extra chauffeur en die is van de regeltjes…. Alle bagage moet worden gelabeld anders kunnen we niet weg. Achtereenvolgens is het een hele klus de bagage in de bus te krijgen die ook nog bommie vol is door de extra chauffeur.

Op naar de eerste stop een plek met allemaal rode huisjes die een mix zijn van mariakapelletjes en vogelhuisjes. In de huisjes allerlei beeldjes, sigaretten, water en andere zaken om de heilige Gauchito Gil gunstig te stemmen. Het verhaal is dat deze man aanhanger van de rode politieke partij voorspelde dat de zoon van zijn beul doodziek zou worden en misschien zelfs zou sterven als hij de man zou ophangen. De beul voerde ondanks dat zijn taak uit en vond thuis een doodzieke zoon. Het feit dat de zoon niet is overleden wordt toegedacht aan Gauchito Gil die daarom door de bevolking heilig is verklaard. Hij is de beschermheer. Met de rode huisjes en de parafenalia wordt hij herdacht, bedankt en om bescherming gevraagd.

De volgende stop is om 11.00 uur, een koffie- en plaspauze bij een benzinestation in the middle of nowhere. Een beetje surrealistische plek met roestige pompen, een klein cafeetje met kerstverlichting en verder in de wijde omtrek niks. Mooi scenario voor een film.

Verder gaat de reis, het landschap verandert van de droge vlakke pampa’s met nandoes, guanaco’s en merinoschapen naar heuvels met daartussen droge open vlaktes met groene zones rond verwilderde rivieren. Een enkele keer zijn in de buurt van de rivier wat huisjes te zien.

De heuvels worden rotswanden met heel veel gestapelde laagjes. De erosie door wind en water zorgt voor flinke puinhellingen, grote neergestorte rotsblokken en vreemde rotsformaties. De kleuren variëren van dieprood (ijzer) naar malachietgroen (koper).

Om 13.00 uur opnieuw een plaspauze bij een benzinestation met de mogelijkheid wat te kopen. Met moeite een reep chocola gescoord, snel door naar de lunchstop. Dat blijkt een gortdroge picknickplek waar de wind het stof af en toe flink doet opwaaien. Aan de randen bomen, picknicktafels en barbecues en gelukkig minder stof. Tijd om te barbecueën hebben we niet. Na het broodje van de bakker en wat druiven moeten we verder. We zijn echt kilometervreters vandaag.

Een klein stukje verder kunnen we even de benen strekken langs weg langs de rotswand. Ik wil wat dichterbij om de stenen beter te kunnen zien. De steile wand met de diverse brokstukken weerhoudt me te dichtbij te komen. Je weet nooit wanneer het volgende stuk steen naar beneden komt.

En dan is het 14.00 uur. Weer de bus in nog 1 korte stop te gaan. Opnieuw bij een benzinepomp, andere bebouwing komen we niet tegen. Gelukkig schone toiletten dat is telkens weer even afwachten. De warmte van de bus uit genieten we van de mierzoete yoghurt, we missen onze eigen zuivel een beetje.

De laatste etappe leidt ons langs een meer met flamingo’s. Een korte fotostop (we pakken elke gelegenheid om even de bus uit te kunnen) en dan rijden we Esquel binnen. Een wintersportstadje met winkeltjes en restaurantjes dat volgens de reisgidsen aan Zwitserland doet denken. Eerlijk gezegd zie ik dat niet echt, hooguit sommige met balken gemaakte huizen en de bergen. Maar de kleurrijke straten, de volle chaotische winkels, de kooien op poten voor het afval en allerlei andere details zijn niet echt Europees en zeker niet Zwitsers.

Een prima hotel, ruime schone kamer die we na een korte pauze verlaten om de stad te verkennen. Het is nog lekker zonnig en warm, dus tijd voor een terras. Biertje met pinda’s, cappuccino met kleine merengue koekjes en plezier met vier andere reisgenoten. Vanavond gaan we niet met de groep eten, we zijn toe aan even wat minder mensen na een hele dag bus. Op de terugweg naar het hotel lopen we een winkel met allerhande spullen binnen en daar zie ik hand gesponnen merinowol in mooie donkere en lichte grijsbruine tinten. De mevrouw in de winkel denkt met me mee en weegt een trui om te bepalen wat ik nodig heb. Met behulp van haar Spaanse woordenboek en mijn paar woorden Spaans komen we er wel. En dus kan ik het niet laten en gaat er een krappe 800 gram mee naar huis (en we hebben al overgewicht…..). Als het goed is net genoeg voor een trui!

Via de supermarkt naar onze kamer, snel wat warmers aan. Nu de zon zakt wordt het kouder en dan op zoek naar een restaurantje. Met Tripadvisor als gids komen we onze Belgische reisgenoten tegen. Die smullen al van een goede biefstuk. We schuiven aan en hebben een heerlijke avond. De gedeelde biefstuk, sla, frieten en flan blijken meer dan genoeg voor ons tweeën. De porties zijn hier echt enorm. Voor we het weten is het 23.45 uur. Oeps dat wordt weer een kort nachtje…..