Dinsdag 11 oktober 2016, Rincon de la Vieja

Eindelijk weer eens vast geslapen en op een redelijk normaal tijdstip (6.15 uur) wakker. Daardoor wel mist in mijn hoofd. Eerst maar even naar buiten, misschien knap ik daar van op. Als ik een foto van een bessen etende vogel wil maken drukt de camera niet af. Wat ik ook doe hij blijft weigeren. Geen idee wat het is, ook Ed vindt het zo snel niet. Een lichte paniek onderdrukkend laat ik het over aan Ed en ga ik eerst douchen. Nog voor ik onder de douche stap heeft hij het opgelost, gewoon de fabrieksinstellingen terug gezet. Pffff, wat een opluchting. Waarschijnlijk heb ik gisteravond in het donker op een knop gedrukt en iets veranderd. Maakt niet uit hij doet het gelukkig weer.

Inmiddels regent het. Dat is nu jammer, er staat een flinke wandeling op het programma. Eerst maar ontbijten. Mijn mistige hoofd is nog niet ok, yoghurt op de kamer laten staan…. dus even heen en weer. Als we later dan gewoonlijk (7.30 uur) aan het ontbijt zitten breekt het los, flinke plensbuien. In die regen gaan we echt niet lopen. De ervaring van de wandeling in het Park Arenal ligt nog vers in ons geheugen. Maar misschien wordt het minder. We wachten het af.

Als het inderdaad even over 8.00 uur droger lijkt te worden besluiten we onze wandelschoenen en poncho aan te doen. Sandalen wordt het niet, daar zijn de paden te ruig voor. En ja hoor, om 8.30 uur is het bijna droog en vertrekken we richting spa. Een deel van de groep (5) gaan paardrijden, 1 gaat met de tractor met aanhangwagen en wij gaan met de rest lopen onder leiding van een gids. De poncho kan vrijwel gelijk uit en is de rest van de wandeling gelukkig in de rugzak gebleven.

Het is een stevige wandeling die voor het merendeel door het woud loopt en soms over wat meer open terrein. De paden zijn redelijk tot slecht begaanbaar. De vele regen heeft grote gaten en diepe geulen met hier en daar flinke plassen achter gelaten. We stijgen en dalen tussen de 760 en de 900 meter. Onderweg vertelt de gids allerlei interessante weetjes over de flora en fauna die we tegenkomen. Eigenlijk is het maar goed dat het niet heel mooi weer is. Zonder zon is het al zweten genoeg. We moeten er niet aan denken hoe het met zon zou zijn geweest. Tegelijkertijd zien we door de nattigheid weinig beesten. Naarmate de wandeling vordert wordt het wat warmer en horen we meer vogels en zien we steeds meer vlinders. Die laten zich heel lastig fotograferen, ze fladderen snel van bloem naar bloem en blijven steeds maar heel kort van de nectar snoepen. Met veel moeite lukt het me toch er een paar vast te leggen. Leuk is ook het kleine kikkertje dat verscholen in het gras zat. Het blijkt een exemplaar dat ook onze gids nog niet eerder gezien heeft. Niet vreemd er zijn zo ontzettend veel soorten kikkers in Costa Rica. We zien termieten, parasolmieren en diverse andere insecten.

Onderweg stoppen we een paar keer voor het uitzicht. Op 1 plek kunnen we de oceaan in de verte zien liggen. En natuurlijk stoppen we ook bij drie verschillende watervallen, die waren onderdeel van deze wandeling. De daar geplande zwempauze gaat niet door. Door de regen worden slib en stenen met het water meegevoerd en bovendien is de stroming door al dat extra water nu veel te gevaarlijk. Jammer, we halen de schade straks bij de spa wel in. We komen ook de paardrijders tegen. Wat ben ik blij dat ik daar niet voor gekozen heb. Ik heb het al niet zo op paarden. En nu is de route vanwege de regen ook voor paarden spannend. Ze moeten ontzettend goed uitkijken om te voorkomen dat ze uitglijden. Mij niet gezien… Bij de derde waterval houden een paar reisgenoten het voor gezien. We moeten daar omhoog en omlaag en heen en terug lopen en we hebben eerlijk gezegd al bibberbenen van de voorliggende kilometers. Met het vooruitzicht van de spa lopen we samen met de meesten toch naar de derde waterval. Dat blijkt niet voor niets. Deze is echt spectaculair. Hij valt van grote hoogte op de stenen tussen al het tropische groen.  

De route zit er gelukkig bijna op, nog een klein stukje steil naar beneden, deels over asfalt en dan zijn we er. Een heerlijke lunch van kip, tonijn, rauwkost, broodjes, fruit, vruchtensap, koffie en mariakaakjes wacht. Dat smaakt na 4 uur, ruim 11 kilometer, heerlijk. We zakken langzaam in. Tijd voor de baden.

In het complex zijn twee keer drie baden met verschillende temperaturen. Van bijna koud naar behoorlijk warm. We zakken het warme water in. Wat voelt dat heerlijk na de stevige wandeling. We dommelen wat op een ligbedje en verwennen onszelf met een heerlijk drankje van fruit, kokos en gecondenseerde melk. Als we het wat koud krijgen op het ligbedje nemen we het drankje gewoon heel decadent mee het warme bad in.

De tijd vliegt, de rest van de groep wil terug maar wij hebben de modder nog niet gehad. Geen probleem, wij nemen gewoon de laatste tractor van 16.00 uur en genieten er nog even van. De rest gaat nu. Als ons drankje op is gaan we op zoek naar de modder. Dat blijkt dunne stinkende smurrie in 2 grote stenen potten te zijn. Valt eerlijk gezegd een beetje tegen, we hadden het beeld van een modderbad. Maar goed we gaan ervoor en smeren onszelf in met de blub. Of het zin heeft betwijfelen we…. Een vriendelijke badmeester zet ons op de foto en draait de douches open. Eerst (vrij koud) afspoelen en dan het warme bad nog even in. De warmste laat ik links liggen, die is me nu echt te warm. We pakken de volgende, die kan ik hebben. Nog heel even en dan is het echt tijd om aan te kleden.

En of het zo moet zijn, het begint weer te spetteren. Maakt nu niet meer uit, de aanhanger van de tractor is gelukkig overdekt en er staan geen andere buitenactiviteiten meer op het programma. Wachtend op de tractor (enige verwarring omdat we de laatste zijn en het personeel al aan het opruimen is) zien we nog een aap die een droog heenkomen zoekt. Als de tractor er is stortregent het. We denken dat de chauffeur wacht tot het minder wordt, de reden blijkt een andere. De spa gaat echt klokslag 16.00 uur dicht. Het laatste half uur mocht een deel van het personeel zelf de baden in terwijl de rest opruimde. En net als wij gaan zij met de laatste tractor richting de lodges en verder. En zo zitten we met zijn tweeën in een tractor met aanhanger vol met Tico’s.

Bij de lodges is het weer bijna droog. De kans om nog even het park rond te lopen en neusberen te spotten. We pakken een paraplu, de camera en een lampje mee en lopen richting de hangbruggen (die zijn hier ook). Gisteren hebben onze reisgenoten daar namelijk neusberen aangetroffen. Ze zijn ook de hangbruggen op gegaan. Wij weten inmiddels dat het officieel 25 USD kost. Maar net als bij de spa is ook hier al het personeel om 16.00 uur vertrokken. We lopen een stukje de hangbruggen op. Deze zijn duidelijk anders dan degene die we eerder gelopen hebben. Simpeler, minder stabiel en meer tussen dan boven de bomen. We besluiten verder te lopen. Het voelt niet helemaal ok. Tegelijkertijd doen we niemand kwaad, dus lopen maar. Het begint weer wat harder te regenen en omdat een paraplu en een hangbrug niet goed samen gaan worden we langzaam maar zeker best wel nat. Het wordt ook donkerder en er lijkt geen einde aan de soms best steile en smalle hangbruggen te komen. Beesten zien we niet. In de verte het geluid van de brulaap. Ik ben er niet gerust op, het wordt nu wel heel snel donker en dan zie ik echt weinig. Gelukkig hebben we het lampje. Eindelijk, daar is het einde van de hangbruggen maar waar zijn we? Het is totaal onherkenbaar, midden in het woud lijkt het op een oneffen pad met gaten en wortels. Rustig blijven, we komen er vast wel uit. Daar zien we de waterglijbaan. Als we die nu eens naar het begin, dus omhoog volgen? Nee toch maar niet, volgens het kaartje ligt het einde van de waterglijbaan redelijk dicht bij het centrum van het park. Met het lampje aan lopen we zo snel het kan (niet snel dus) het pad langs de waterglijbaan af. Hoe lang is dat kreng eigenlijk, er lijkt geen einde aan te komen. Pfff daar zien we licht, gelukkig, herkenbaar terrein. Nog een klein stukje en dan zijn we bij onze lodge. Geen neusbeer gezien maar wel een adrenalineshot gehad. Wie bedenkt het ook om na een wandeling van 11 kilometer en een spa ook nog in de schemering over wankele hangbruggen te gaan lopen….

Een uurtje plat, douchen en dan eten. Opnieuw super gezellig met de groep genieten van het eten na een volle en enerverende dag. Morgen weer inpakdag, dan verder naar Puntarenas.