6-7 maart van Zwolle naar Utsjoki

Het is alweer 5 jaar geleden dat we samen het vliegtuig instapten. Daarna kwam Dex, onze hond. Vanaf dat moment reden we met zijn drietjes in de vakanties in ons buscampertje Europa rond. Maar nu begon het weer te kriebelen, Noorderlicht, dat willen we graag een keer zien. Dex mag uit logeren bij onze oudste zoon en zijn vriendin. Dus reis geboekt, spullen gepakt en op maandagavond 6 maart de eerste stop in Alphen aan de Rijn. 

Natuurlijk was het inpakken weer stress en natuurlijk hebben we de nacht voor vertrek niet tot nauwelijks geslapen. Dex vond het allemaal een beetje vreemd, zijn mand in een vreemde slaapkamer en eten uit een schaaltje omdat zijn baasjes zijn voerbakken vergeten waren. Veel vroeger opstaan (7.00 uur) dan normaal en niet uit met het vrouwtje maar met zijn grote vriend niet wetende dat zijn baasjes bij terugkomst weg zouden zijn.... 

Wij stapten dinsdag 7 maart om 7.45 uur de deur uit richting de bus. Dat ging allemaal heel soepel, langs de files naar Schiphol. Daar was de balie van Finnair net geopend. Doordat we een slot hadden gereserveerd voor de security check verliep ook die soepel en zaten we snel aan de eerste vakantiekoffie. Het moment om even diep adem te halen. 

Vliegen is vliegen, ik houd er gewoon niet van. Weinig ruimte, stil zitten is niet mijn ding. Mooie uitzichten voor de eerste landing in Helsinki, blij met onze raamplaats. Tijdens de overstap lunchen. De traditionele hamburger waarschijnlijk voor het laatst. Die laten we een volgende keer beter schieten, we zijn er zo langzamerhand echt overheen gegroeid ;). De koffie mag blijven. 

Eenmaal ingestapt voor de vervolgvlucht naar Ivalo ontdek ik dat ik mijn telefoonoplader heb laten liggen in de wachtruimte. Beetje mist in mijn kop door de vermoeidheid en de spanning voor ons vertrek. Gelukkig zorgt het vriendelijke personeel ervoor dat ik hem voordat we opstijgen weer terug heb. 

Met zicht op een schitterende zonsondergang (hoera, weer een raamplaats) landen we in Ivalo. Om de spanning toch nog even wat op te voeren komen onze koffers als één van de laatste van de band rollen. Pffff, gelukkig toch weer goed gegaan! Timi de chauffeur van de shuttlebus staat ons al op te wachten. Het wordt een privé-ritje van ruim 2 uur naar onze stek voor de komende 7 dagen. Helaas geen Noorderlicht onderweg, de voorspellingen zijn ook niet goed. We proberen ons erop in te stellen dat dit misschien niet gaat lukken. Hoe dan ook gaan we ervan genieten, er staan genoeg andere leuke dingen op het programma.

Op het moment dat Timi onze chauffeur een beetje loskomt zijn we er. Een warm welkom, een prima maaltijd en een heerlijk verwarmd huisje met keukentje, goede douche, sauna en 2 slaapkamers met elk 2 bedden. Kan handig zijn als ik snurk….. Als we eenmaal alles uitgepakt hebben is het ook wel klaar voor vandaag. Douchen en naar bed. Morgen staan de rendieren op het programma.