13 maart Utsjoki, Varangerfjord, Nesseby, Nuorgam en weer terug in Utsjoki

De laatste echte vakantiedag alweer. En opnieuw schijnt de zon, in tegenstelling tot het weerbericht dat wolken en sneeuw voorspelde. Dat vinden we helemaal niet erg. Vandaag gaan we een aardig stuk rijden, Noorwegen in, richting de Barentszee. We vertrekken om 9.00 uur dus vandaag een beetje vroeger opstaan, ontbijt, warme kleren aan en instappen maar.

We zijn weer met zijn drietjes, wij en de begeleider. Dat is fijn, de tijd aan onszelf. Het is ongeveer 90 kilometer rijden naar Nesseby. We rijden aan de Finse kant van de grensrivier tussen Noorwegen en Finland. Het is een witte wereld, ook de bomen zijn wit door de mist van vanochtend. De lucht verandert steeds. Soms winnen de wolken, maar meestal de zon. In de verte is een behoorlijk donkere lucht te zien, daar gaat het waarschijnlijk sneeuwen. Vooralsnog lijkt dat hier niet snel te gebeuren. We zien sneeuw, bergen, berkenbomen, sporen van rendieren en andere beesten, de bevroren rivier en hier en daar wat huisjes. Koeien en paarden zien we ook, die zien er met hun dikke vacht echt anders uit dan bij ons. En nog voor we de grens met Noorwegen overgaan zien we ook schitterende bevroren watervallen, opnieuw sprookjesachtig. 

Jammer genoeg is de weg te smal om te stoppen. De sneeuwschuivers maken de weg net breed genoeg voor 2 flinke auto’s. Vrachtwagens die elkaar passeren moeten echt uitkijken. Er wordt daarom ook nauwelijks ingehaald. Als je voorganger wat langzamer rijdt, pas je gewoon je eigen snelheid aan. Omdat er ook nauwelijks parkeerplekken en andere inhammen zijn kunnen we niet stoppen. Voor de watervallen gaan we op de terugweg toch een poging wagen. 

Voor nu rijden we door om vlak voor de grens even te stoppen bij een markeringspunt: het meest noordelijke punt van Finland en Europa. Dat leggen we vast! 

Richting Nesseby wordt de rivier breder en gaat over in het Varangerfjord. In de verte zien we wolken zeemist boven het water en de kustlijn. Weer zo’n mooi beeld. En dan zijn we in Nesseby, een vissersplaatsje. We rijden door tot het kerkje dat op een landtong staat. Als we uitstappen is het echt berekoud door de ijzige wind. Snel naar het kerkje, uit de wind. Het kerkje is helaas dicht, we vangen door de ramen een glimp op van het interieur. Het uitzicht buiten is fantastisch, de kustlijn, de rekken waar de vis te drogen wordt gehangen, de zeemist, zon en blauwe lucht aan de ene kant en een donkere lucht aan de andere kant. Maar hoe mooi ook, het is hier buiten echt niet vol te houden. Vooral niet omdat we heel nodig naar de wc moeten. Thee, sap en koffie van het ontbijt moeten er door de kou nu snel uit. We balen dat we onderweg niet even gestopt zijn, niets meer aan te doen, niet mopperen, we hebben al het moois goed kunnen vastleggen in ons hoofd en op de foto’s. 

Door naar het Saami museum. We komen net te vroeg aan, het duurt nog 7 minuten voor het opengaat. Die kan ik echt niet meer wachten. Uit de bus, achter een container…. Wat een opluchting. Gelukkig heb ik de overall niet aangetrokken, dan had het wel heel ingewikkeld geworden. 

Het Saami museum is echt heel goed opgezet. Het is klein, met 2 expositieruimtes. De eerste die we binnengaan bevat allerlei soorten kleding, accessoires en gebruiksvoorwerpen. Kleuren en patronen laten zien uit welk deel van Lapland de Saami komen. Oorspronkelijk werd veel rood gebruikt, die kleur was goedkoop omdat de Saami die zelf konden maken. Andere kleuren volgden (met name blauw en geel), die werden later geïmporteerd en waren daardoor ook duurder. Aan de muur ook een vitrine die laat zien hoe de onderdelen van de Saami-messen werden gemaakt (van staal, hout en/of been) en aan elkaar werden gezet. Het is allemaal heel beeldend en duidelijk. De 2e expositie gaat over de manier van leven, het landschap en de natuur. Er is veel te zien, het is ook voor kinderen heel aantrekkelijk. Het is neergezet als een groot diorama waar je doorheen mag lopen. Vogels in de lucht, vissen onder water, een wolf, een beer, sneeuwhoenderen (met geluid), een kano met 2 Saami en daaromheen het leven van de Saami. We amuseren ons prima. 

We gaan verder, een klein uitstapje over de nieuwe brug bij Tana Bru en dan weer richting Finland. Eenmaal over de grens kunnen we in Nuorgam even een kop koffie drinken met een stevige donut erbij en wat inkopen doen. Natuurlijk laat ik me door de dikke sokkenwol daar verleiden. 4 bollen rijker staan we met een warme buik weer buiten.  

Verder gaat de reis, richting de watervallen. Als we beloven snel te zijn, zet onze gids het busje even aan de kant. En natuurlijk komt er dan toch een auto langs. Het gaat allemaal goed en wij hebben dit bijzondere bevroren beeld kunnen vastleggen. 

Nog een laatste stop, het volkshuis. We krijgen echt maar even, de tijd zit erop en de lunch wacht. In het volkshuis kunnen mensen samenkomen, een spelletje doen, koffie drinken, bijpraten en…….. wol kopen. Hihi, dat levert weer 12 bolletjes 100% wol op in 3 mooie kleuren, om te breien en/of te vilten. Maar goed dat ik met een soort van pensioen ben… 

Blij met de trip en de bolletjes wol komen we aan bij onze stek. We nemen afscheid van onze gids. Want onze laatste trip, de tocht naar het vliegveld, doet zijn collega morgen. In het restaurant staat de lunch al voor ons al klaar. We zijn opnieuw de enige 2 gasten, beetje gek als je weet dat veel plekken volgeboekt zijn. Op het menu een stevige, pittige gebonden vissoep, salade, brood en natuurlijk koffie met koekjes. Prima, toch wel moe terug naar het huisje voor een rustige laatste middag. 

Een hele rustige middag waarin ik zeker een uur geslapen heb. Heerlijk lummelen en dan nog 1 keer een diner. Opnieuw zijn we de enige gasten. De Spaanse kok is vrij, dus helaas geen praatje. We kunnen ons eten zelf pakken van een klein, voor ons neergezet, buffet. Salade, aardappelpuree, karbonades en gebakken uitjes. Het smaakt prima, maar voelt gezien deze plek, de eerder genoemde 5 sterren niet helemaal ok. Als toetje chocolade ijs dat heerlijk zacht en romig is en natuurlijk nog een kop koffie met koekje. Tijd om terug te gaan naar het huisje en in te pakken. Nog niet alles, de warme broeken blijven nog even uit de koffers, want misschien is er straks nog Noorderlicht…