ZONDAG 28 JANUARI 2018, USHUAIA

Vandaag hebben we de tijd aan onszelf omdat we niet meegaan met de excursie door het Beagle kanaal. Geen wekker, lekker rustig aan, pas rond 9.30 uur ontbijt. We willen gaan wandelen naar de Martial gletsjer. Het handigst is om het eerste stuk tot aan het begin van de skilift (ongeveer 7 kilometer) met een taxi te doen. Daarna is het nog ongeveer 2 uur lopen naar de gletsjer. En dan terug. We kunnen dat helemaal lopen of opnieuw een deel met de taxi doen. Dat zien we nog wel.

Zo gezegd, zo gedaan. De door de receptioniste van het hotel bestelde taxi is er binnen 5 minuten. Voor 220 pesos (nog geen € 10,-) brengt hij ons naar het begin van onze wandeltocht. Een paar keer denken we dat we er zijn maar de rit gaat steeds verder. Straks brengt hij ons nog helemaal naar boven…. Maar nee, we stoppen bij een kleine parkeerplaats aan het begin van de skilift. Die ziet er verlaten uit. De stoeltjes zijn afgekoppeld en de gebouwtjes die erbij horen zijn leeg. Het is onduidelijk of dat een tijdelijke situatie is en de boel alleen zomers stil ligt of dat het permanent is. In Ushuaia is het namelijk een komen en gaan van grote en kleine ondernemingen. In ieder geval zijn hier een aantal restaurantjes, daar kunnen we straks als we terug zijn koffie drinken. Maar nu eerst lopen.

Het weer is fantastisch, de voorspellingen zijn goed. Aan het einde van de dag wordt meer wind verwacht en mogelijk ook regen. Hoe dan ook, wij zijn op alle weersomstandigheden voorbereid. Extra warme kleding en regenkleding, water en wat te eten en niet te vergeten mijn bandana en zonnebrandcrème. De wandeling start langs een snel stromend riviertje met kleine hoogteverschillen. We lopen redelijk relaxed tussen de bomen, over bruggetjes over het water en op een pad met meer of minder stenen. Af en toe hebben we zicht op de gletsjer, die lijkt nog heel ver weg. We kunnen ons niet voorstellen dat we daar helemaal naar toe gaan.

Langzaam maar zeker verandert de vegetatie. We laten de bomen achter ons. Het pad leidt ons over de rotsen met lage struiken en bloeiende planten. Vogels zien we weinig, alleen wat musachtigen. Naast ons kun je ook over de skibaan naar boven lopen, een brede onbegroeide strook met een constante helling omhoog. Die mijden we, saai en niet echt fijn lopen, voor de terugweg misschien handig omdat die route korter is. En dan krijgen we meer zicht op onze route. Ed wijst naar de berghelling en de sneeuwplekken. Hij ziet daar mensen lopen. Mijn hemel gaan we daar helemaal naar toe? Aan de andere kant wel gaaf om tot de sneeuwgrens te gaan…..

Het is een stevige klim, de route is in het algemeen redelijk begaanbaar. Op een paar stukken behoorlijk steil en smal over gravel. Daar dus even voorzichtig aan. En dan zijn we bij de eerste sneeuwplek. Nadat wij een foto van 2 toeristen hebben gemaakt maken zij er 1 van ons. Zo gaat dat hier. Bij de sneeuw met fantastisch uitzicht over Ushuaia, de baai en het begin van het Beagle kanaal. In de verte zien we de schepen door het Beagle kanaal varen. Jaaaaa nog 2 nachtjes slapen dan gaan wij ook…..

We zijn nog niet aan het einde van de route dus verder. Dit laatste stuk is pittig. Maar met het einde van de gletsjer in het vooruitzicht gaan we gestaag vooruit. Net als vorige dagen veranderen we continu de kleding. Was het tussen de bomen behoorlijk warm (dus alleen t-shirt) hier boven zit er inmiddels een trui en een donsjasje overheen. Af en toe een flinke windvlaag en een enkele spetter maar daar blijft het dan ook bij.

En dan zijn we aan het einde van de route. Die eindigt net niet bij de gletsjer maar niet getreurd daar kunnen we nog komen, het pad loopt namelijk nog verder. Dat pad is volgens de borden alleen bedoeld voor mensen die een goede uitrusting bij zich hebben of een gids. Onze uitrusting voldoet voor het weer van vandaag, we hebben stevige wandelschoenen met goed profiel en warme kleding dus verder! En dan staan we aan de voet van de gletsjer. Bizar als ik bedenk hoe we daar eerst tegenop keken. Blijkbaar is onze conditie vooruit gegaan want we hebben de route binnen de tijd afgelegd zonder te haasten met diverse fotostops.

Op een plekje uit de wind komen we bij met wat drinken en wat eten. Het uitzicht is echt fantastisch. Bergafwaarts zien we Ushuaia en het Beagle kanaal en bergopwaarts de gletsjer die uit drie delen bestaat. Doordat we in de wind zitten krijgen we het helaas koud. Dus na een poosje weer overeind en naar beneden. Rustig aan, het eerste stuk over de rotsen, dan komt er wat gras. Later volgen struiken. Nog een stop bij een uitzichtpunt en informatiebord over de gletsjer en dan via de skipiste naar beneden.

Dat valt nog best tegen, zoals gezegd een saaie gelijkmatige afdaling die daardoor langer lijkt dan de route omhoog. Onderweg vangen we nog een paar hagelkorrels. We zien mensen twijfelen of ze verder naar boven gaan. Maar dit is Patagonië, twee ademhalingen verder schijnt de zon weer volop en moeten de jassen weer uit. De restaurantjes komen in zicht. We hebben nu echt koffie verdiend, dus heerlijk buiten in de zon een cappuccino en een koffie en samen een flink stuk appeltaart. Inmiddels kennen we de porties!

Als dat op is besluiten we lopend terug te gaan naar het centrum van Ushuaia. Het is even zoeken naar een wandelroute, langs het asfalt willen we liever niet lopen. De gele stenen en markeringen wijzen ons de weg door het bos, over beekjes en moerassige grond. Daar waar het echt te nat is zijn boomstammen neergelegd waar we overheen kunnen lopen. Een soort van brede evenwichtsbalken waar we blij mee zijn. De route is mooi, niet altijd gemakkelijk, maar wel goed gemarkeerd met gele stippen en gele ringen om de bomen. Soms vragen we ons af of we goed lopen maar aangezien de richting klopt en we af en toe zicht hebben op de baai moet het kloppen.

Het was te verwachten, op een gegeven moment gaan Ed zijn knieën opspelen. De afdaling is behoorlijk stevig en we hebben natuurlijk al een flink stuk achter de rug. Als we even pauze nemen zodat hij kan bijkomen vliegt er een roofvogel (een havik?) uit het bos. Gelukkig gaat hij op een plek zitten waar ik hem nog kan zien en fotograferen. Een onverwacht geluk bij een ongeluk.   

Het laatste stuk is een beetje zoeken. Gele stippen zijn er niet meer alleen nog af en toe een gele, soms wat gesleten band om een boom. Het pad is ook moeilijker begaanbaar en gaat soms steil naar beneden. Voor Ed is het nu ondanks de mooie omgeving echt minder leuk. We doen het rustig aan en lopen na een poosje het bos uit. Maar dan is het nog best een stuk richting het hotel. Het is echt even zoeken. Gelukkig is de baai zichtbaar waardoor we ons goed kunnen oriënteren. Hoe dan ook zijn we blij als we het centrum van Ushuaia in lopen en helemaal als we het blok van ons hotel in het zicht krijgen. We zijn van 10.30 uur tot 17.00 uur in de weer geweest en hebben tussen de 17 en 20 kilometer gelopen. We zijn gestegen van 350 meter naar 850 meter en weer gedaald naar 0 meter. Een flinke prestatie vinden we!

Snel wat water, chocola en chips gekocht en languit op bed in de hotelkamer. We gaan pas half acht eten dus tijd voor een dutje, reisverslag en zo. Gewoon even bijkomen na deze superwandeling.

Het is onze laatste avond met de groep en we gaan eten met de vier mensen waar we het meeste mee opgetrokken zijn en we veel plezier mee hebben gehad. Dubbel van het lachen achter in de bus, pret op de boot en tijdens de maaltijden. Vanavond al weer voor de laatste keer. Als we net binnen zijn in het restaurant waar wij eergisteren heerlijk hebben gegeten wordt vriendelijk gevraagd of we wat zachter kunnen praten….. We zijn inderdaad nogal luidruchtig maar ja de muziek staat ook een beetje hard en we hebben elkaar nog veel te vertellen. Ach het lukt allemaal best. Het eten is weer super, de bediening uitermate vriendelijk, en de gesprekken gaan van Zwarte Piet naar Oerol, anekdotes over de andere reisgenoten en alles wat er verder nog maar te verzinnen is.

Ed en ik zijn dit keer redelijk verstandig. We hebben niet geluncht (alleen een stuk appeltaart) en flink gewandeld dus kunnen we wat hebben. Toch delen we een voorgerecht (kroketjes van koningskrab), nemen ieder een biefstuk en delen we weer een toetje (taartje met rood fruit en limoenijs). Lekker glas rode wijn erbij en espresso toe. Omdat het de laatste avond is wordt na de koffie nog een fles wijn besteld, de bediening lijkt even de kluts kwijt te zijn. Gaan ze opnieuw eten…..? Ik neem nog een tweede espresso, 1 glas wijn is voor mij genoeg bij de tweede word ik al te gezellig, zeker omdat we een aperitiefje van de zaak kregen…

Nog een laatste paar zinnen en wat grappen, morgen zwaaien we ze uit. En dan zijn we weer op onze kamer. Wat is dit eerste deel van onze reis ontzettend snel gegaan. Morgen nog een rustige dag in Ushuaia en overmorgen inschepen…..