ZONDAG 21 JANUARI 2018, VAN EL CHALTÉN NAAR EL CALAFATE

Geen wekker, vandaag hebben we tot ongeveer 17.00 uur vrij te besteden. We worden tegen 7.30 uur wakker van de buren. Geen probleem, mooie tijd om op te staan, tenslotte willen we nog wat van de omgeving zien. Douchen, bagage inpakken (we moeten om 10.00 uur uitchecken), op ons gemak ontbijten nog wat kletsen met onze medereizigers, bagage bij de receptie stallen en dan rond 9.00 uur aan de wandel.

Het is weer een mooie dag, een paar wolken meer dan gisteren en wat meer wind, opnieuw goed zicht op de Fitz Roy. We hebben genoeg tijd voor 2 uitzichtpunten, de Mirador de las Aguilas en de Mirador de los Condóres, een wandeling van zo’n 3 uur heen en terug. Het loopt lekker, niet al te steil, een goed begaanbaar pad en de wind in de rug. De vegetatie is laag en bestand tegen wind en droogte. We zien kleine oranje vlindertjes en grotere witte met een lichtpaars harig lijf. We spotten ook diverse kleinere en wat grotere vogels. De meesten zijn echter te beweeglijk en/of te ver weg om ze goed te kunnen fotograferen.

Het pad splitst zich, rechts gaat het richting het uitkijkpunt las Aguilas en links naar los Condóres. We kiezen eerst voor las Aguilas, een pad dat met een lichte stijging tussen 2 flauwe heuvels doorloopt. Aan het eind van de route krijgen we zicht op Lago Viedma. Nog een klein stukje klimmen en dan staan we op een uitkijkpunt waar we 360 graden rond zicht hebben. Aan de ene kant Lago Viedma met in de verte een drijvende ijsbrok en aan de andere kant de duidelijk herkenbare bergketen met Fitz Roy. Op dit topje staan we vol in de wind die inmiddels ook behoorlijk toegenomen is. Ed zijn winddichte jas en mijn donzen jasje zijn geen overbodige luxe. En de oranje bandana die ik gisteren gekocht heb houdt mooi de piekharen uit mijn gezicht. Het ziet er misschien niet uit maar het voelt wel aangenaam. De wolken achter de bergen trekken ook wat op, sommige pieken verdwijnen af en toe in de witte watten, het eerste signaal dat het weer aan het veranderen is. Geen zorgen wij zijn er op voorbereid, we hebben winddichte jassen, een extra shirt met lange mouwen en ik heb nog een poncho bij me voor het geval het gaat regenen. Dat kan hier nodig zijn maar straks in Chili nog meer. Daar regent het meer en slaat het weer sneller om dan hier.

Als we weer af willen dalen zien we 2 reisgenoten (denken we). We zwaaien en zij zwaaien met enige aarzeling terug. Eenmaal dichterbij blijken het Nederlanders van een andere groep (Sawadee), ze vroegen zich al af waarom ze zo’n warm welkom kregen… Het blijkt dat zij dit deel van hun reis vrijwel parallel aan onze groep lopen. De kans is dus groot dat we ze de komende dagen vaker zien.

Terug naar de splitsing in een wat sneller tempo. We dalen nu wat dus dat loopt extra lekker. Het lukt om nog wat vogels te fotograferen voordat we richting het uitkijkpunt los Condóres lopen. Die naam is niet voor niks. Op deze route en vanaf het uitkijkpunt heb je grote kans condors te zien. Die cirkelen en zweven vanaf de bergketen het dal op zoek naar voedsel voor zichzelf en de jongen. Langs de route diverse bordjes met informatie over de condor. Eenmaal op het uitkijkpunt duurt het niet lang of de eerste condor dient zich aan. Jammer genoeg ben ik er niet op voorbereid dat deze zo dichtbij langs vliegt, geen foto dus. We gaan er gewoon voor zitten, zoeken een plekje uit de wind vanwaar we goed zicht hebben op de bergketen en het dal. Helaas komen ze niet meer zo dichtbij. We zien ze heel hoog boven de bergen rondcirkelen. Met het blote oog voor mij vaak niet zichtbaar. Ed ziet ze wel en met de verrekijker zijn ze ook te volgen maar fotograferen op deze hoogte is kansloos. Als de wind ons te veel wordt gaan we terug. We blijven de lucht in de gaten houden maar helaas de condors laten zich niet meer zien.

Tegen 13.00 uur zijn we terug in El Chaltén. Tijd voor koffie, lunch en boodschappen. Bij Pangea, het restaurantje waar we eerder een drankje namen, zoeken we een plekje in de schaduw. We zitten hier beschut en dan is de zon te warm. We bestellen wat te eten (ik een Caesar salade en Ed een schnitzel) en te drinken (cappuccino en cola) en genieten nog even na van wat we allemaal al gezien hebben vandaag. Drie reisgenoten schuiven aan, we wisselen uit wat we gezien en gedaan hebben. Unaniem vinden we dat we enorm boffen met het weer en dat het een superreis is.

Nog even wat laatste boodschappen voor in de bus. We komen namelijk pas tegen 20.00 uur in El Calafate aan en het is fijn als we er dan niet gelijk op uit hoeven. Bij de panaderia van onze lunchboxen halen we 2 soorten empanadas, 2 met mozarella/tomaat/basilicum en 2 met spinazie en ui en nog wat zoetigheid voor toe (2 kokosbolletjes en 2 kleine cakejes).

Terug naar het hotel, schoenen wisselen, nog een kopje espresso, stukje reisverslag en dan de bus in. Die is net als onze reisgenoten wat vroeger waardoor we rond 16.35 uur vertrekken. De route kennen we, langs het Viedma meer en de eindeloze vlakten met opnieuw een korte stop bij Hotel Leona. Daar mogen we even de benen strekken en dan weer door.

19.30 uur zijn we bij het hotel. De kamer is ruim (2 tweepersoonsbedden) en bloedheet. De verwarming van de kamer en de badkamer staan voluit. De knoppen zijn lam en niet te verdraaien. Beneden bij de receptie blijkt dat dit ook niet de bedoeling is, het is een centraal systeem….. Gelukkig hebben er meer geklaagd, de verwarming wordt uitgezet. Het enige dat nu helpt is Russische airconditioning ofwel het raam open. Maar het duurt wel even voordat de warmte uit de kamer is.

We gaan eerst maar boodschappen doen. Het hotel ligt aan de rand van El Calafate dus dat betekent een korte wandeling. Heerlijk even die benauwde kamer uit. We hebben onze empanadas, daar willen we een lekker wijntje bij. In de supermarkt vullen we onze drankvoorraad aan (wijn, water, fris) en kopen we wat fruit (druiven, bananen, nectarines) plus nog wat snacks voor morgen (pinda’s, chocola). De groente en het fruit zien er hier niet uit. We zijn in Nederland echt verwend wat dat betreft. De yoghurt laten we staan, in deze supermarkt hebben ze alleen de mierzoete varianten helaas. Lunch voor morgen bij de Perito Moreno nemen we ook niet mee, die kopen we daar wel, zal wel wat duurder zijn maar dan is het tenminste vers.

Terug in het hotel, snel het raam weer open. De kachels zijn gelukkig uit maar de warmte is nog niet helemaal weg. Bij het raam is het goed te doen. Daar eten we de empanadas met wat druiven en de wijn (een Malbec mmmmmmm). Vooral de caprese empanada (met mozarella, tomaat en basilicum) is heerlijk. Als het op is verplaatsen we naar de bar, daar nog een koffie (Ed) en een espresso (ik) met de zoetigheid van de bakker. We lezen nog wat in de Dominicus over dit gebied en de excursie van morgen. Dat wordt vast weer een hele heftige. De Perito Moreno gletsjer is enorm, nog veel groter dan de Viedma gletsjer. Door de snelheid waarmee deze gletsjer zich beweegt vallen er regelmatig stukken ijs met donderend geweld in het meer. We moeten ons wel goed voorbereiden, het is er waarschijnlijk kouder, wind en mogelijk ook regen. Maar wie weet koken we weer weg in de heftige zon…. Eerst maar slapen.