Zaterdag 22 november 2014, van Papallacta naar Tena

22 november 2014 - Tena, Ecuador

De nachten worden beter, alleen tegen 3.00 uur wakker doordat Ed een nare droom had. Het kostte even moeite om weer in te slapen. 's Morgens vroeg is het vaak helder waardoor je de besneeuwde vulkaantoppen kunt zien. Als ik naar buiten kijk zijn de bergtoppen helaas in nevelen gehuld. We draaien ons dus nog maar eens om.  Om 7.00 uur moeten we er toch echt uit.

De koffers kunnen niet mee. We mogen alleen dat meenemen wat we de komende 2 dagen nodig hebben. Eerst ontbijten. Een geweldig ontbijtbuffet met fruit, pancakes, worstjes, ei helemaal compleet. Gezien de loparamide blijf ik van de vette dingen af. Gelukkig zijn de pancakes met stroop heerlijk. We moeten nog haasten, de koffers moeten om 8.15 uur buiten de deur staan en we hebben nog niet herpakt. Net op tijd zijn de koffers klaar en hebben we nog even voor ons tweedaagse pakket. We vertrekken om 8.30 uur.

Na een kort ritje zijn we bij een kolibri-tuin. Daar mogen we een uur lang deze kleine vogeltjes spotten. Het is echt een feest. Als de groep eenmaal verspreid is zien we er talloze. Rakelings vliegen ze langs, maken een stop bij een voederplek en vliegen door naar de volgende. Er zijn zwart-witte, heel donkergroene met een knalroze befje, oranje-groene en diverse veelkleurige kolibri's. Ze variëren in grootte van klein tot superklein en ook hun snavels verschillen, in lengte en in kromheid. We gunnen ons nauwelijks tijd voor de koffie, gelukkig is ook daar een plekje buiten waar we ze goed kunnen zien. De mooiste plek is een overdekt terras. Je kunt er rustig gaan zitten en kijken. Doordat we wat in het donker zitten zien ze ons niet en komen ze eerder aanvliegen.

Helaas, we moeten verder, jammer op deze plek aan de rivier hadden we het nog wel even uit gehouden. Een lange rit wacht. Gelukkig heeft Armando de busrit van 6 uur weten te vervangen door 3,5 uur bus en 2 uur varen met een tussenstop bij een indianendorp. Dat is fijn, zeker omdat de temperatuur nu rap toeneemt. 

Het landschap varieert. De weg slingert zich om de bergtoppen die steeds groener worden. Er zijn steeds minder stenen te zien en ook het aantal bomen en struiken neemt toe. We dalen ook. Papallacta lag op ongeveer 3500 m, ons hotel in de jungle op zo'n 450 m, we krijgen daardoor weer meer lucht. We zien watervallen waar het water over een flink aantal meters naar beneden stort en rivieren die zich diep insnijden in de bergen. We komen langs kleine en grotere dorpjes met huisjes met golfplaten daken. De mensen zijn hier veelal armer dan in de grote steden. Dat is ook te zien aan de kleding van de kinderen die vaak vuil en versleten is. Tussendoor wordt gestopt om te tanken en te plassen.

Uiteindelijk belanden we net voorbij Tena in een restaurantje voor de lunch. Daar krijgen we locale specialiteiten. Die vallen niet bij iedereen in goede aarde. De kip in blad (stukken kip in bouillon in een blad) wordt door een enkeling zonder te proeven aan de kant geschoven. Ook de Tilapia, een hele vis gestoomd in blad, wordt argwanend aan gekeken. Als bijgerechten is er tomaat en ui met koriander, cassave, rijst en bruine bonen. Ik heb de vis, die is prima te eten, de cassave vind ik wat minder maar dat kan ook komen doordat het bij mij van binnen nog niet helemaal ok is. Ed heeft de kip in blad. Hij doet het vlees door de rijst met wat bouillon en ik kluif de botjes nog af. Niks mis mee, gewoon gekookte kip in goede bouillon.

Op naar het indianendorp in lange smalle bootjes met bankjes voor 2 personen. Op de boot staat dat er 18 mensen in kunnen. Ik ben blij dat onze boot er 11 heeft inclusief Armando en de roerman. De andere boot is voller, waardoor ze bij ondiepere gedeelten (de rivier is nu op zijn laagst) heel goed moeten kijken waar ze varen. We spotten onze eerste ijsvogel die vlak langs de oever over het water scheert.

Bij het indianendorp aangekomen worden verschillende technieken gedemonstreerd. Eerst zien we hoe cassave tot pulp wordt gestampt en verpakt in blad tot een pakket waar je 2 dagen op kunt leven, de cassave voedt niet alleen maar maskeert ook het hongergevoel. Achtereenvolgens wordt gedemonstreerd hoe je van bepaalde bladeren touw kunt maken. Het lange blad bevat vezels die er door slaan en scheuren uit worden gehaald waarna het touw kan worden getwijnd. Het resultaat is fijn, heel sterk touw waar bijvoorbeeld netten van kunnen worden gemaakt. Tot slot zien we hoe keramiek bakjes met de hand worden opgebouwd, gedroogd, gepolijst en geschilderd. De fijne haartjes van de jongsten in de familie dienen als kwastje. 

Het is ongelooflijk warm, het zweet loopt in straaltjes over onze rug. De indianen en hun kinderen lijken er niet echt last van te hebben. Wij zijn blij als we richting boot gaan. Maar niet zonder een hebbedingetje van het speciale touw te hebben gekocht. Bij gebrek aan wisselgeld krijg ik er een set oorbellen bij. Bij vertrek zie ik pas dat er 2 papagaaien in de boom bij de ingang van het dorp zitten. Vandaar dat onze medereizigers daar zo'n aandacht voor hadden..

We gaan verder met de boot. Het is heerlijk op het water, al dat groen om ons heen, over het water scherende zwaluwen en diverse andere vogels waaronder de ijsvogel. De natuur wordt dichter, de rivier is hier en daar behoorlijk ondiep. Om te zorgen dat we niet vast komen te zitten geeft de stuurman flink gas vlak voor een ondiep gedeelte, trekt dan de motor uit het water in de hoop dat we kunnen doorvaren tot een punt waar de motor weer omlaag kan. Het gaat meestal goed, 1 keer is het even duwen en trekken als we een beetje vast komen te zitten. De andere boot heeft wel problemen, deze komt echt vast te zitten en moet een paar keer achteruit voordat de boot met veel gedoe en geduw weer verder kan.

We varen onder een brug door, dat blijkt de plek waar 3 van onze medereizigers vanuit de bus op de boot zijn gestapt. Het is nu nog maar een klein stukje. Eenmaal bij onze ecolodges aangekomen kijken we onze ogen uit. Ze liggen schitterend, midden in de jungle, aan de rivier, een zwembad, hangmatten, het ziet er allemaal picobello uit. We worden ontvangen met vruchtensap en gebakken banaan. Omdat nog niet alle kamers klaar zijn moeten we even wachten. Het wordt ook nog spannend want er is verschil in kamers, wat luxere met balkon en wat gewonere zonder balkon. Ed trekt een goede sleutel, wij mogen naar het luxe gedeelte. Echt super, grote kamer en badkamer, hele ruime inloopdouche, muskietengaas in plaats van ramen en een schuifdeur met muskietengaas naar het balkonnetje met hangstoel. Er liggen 2 dikke donkerblauwe badlakens, dus snel onze zwemkleren aan en naar het zwembad. Heerlijk opfrissen na deze warme dag.

We hebben alle tijd, we eten pas om 19.30 uur, dus nog even op het heerlijke bed liggen en dan naar het deel waar de maaltijd wordt gereserveerd. Alles is buiten, overdekt met slim (en mooi) geplaatste golfplaten. De energievoorziening is geregeld via zonnepanelen. Omdat het niet te gek moet worden zijn fohns en strijkijzers verboden en worden we vriendelijk verzocht de lichten uit te doen als we niet in onze kamer zijn. 

Het eten is heerlijk, dit keer eten we met Cobien en Rieneke. Twee vriendinnen die elkaar al tientallen jaren kennen. We smullen van de aardappelsoep (of was het cassave?), het stukje rundvlees, de groenten en de aardappelpuree en het toetje, ananas met kaneel. Nog een kopje koffie, wat nakletsen en naar bed. We hebben hier geen mobiel bereik en ook geen wifi dus helaas kunnen we het thuisfront niet laten weten hoe geweldig we het hier hebben. Om 22.30 is het genoeg, met de geluiden van de jungle vallen we in slaap. 

Foto’s