ZATERDAG 13 JANUARI 2018, PUERTO MADRYN

Het was geen bed, we rijden niet over strak asfalt en we schommelen wat meer omdat we een plek boven in de bus hebben. Maar de beenruimte, de ligstand en de vermoeidheid maken dat we toch een flink aantal uren hebben geslapen. Tegen 7.00 uur is iedereen wel zo’n beetje wakker. De zon is net op, de lucht boven de uitgestrekte pampa’s is nog roze rood gekleurd. Nog een paar uren te gaan. Zo rond 10.00 uur worden ontbijtboxjes uitgedeeld. De inhoud is spectaculair, een dubbele koek met citroencrème ertussen, drie hele kleine ronde crackers en naar keuze een theezakje of een koffiezakje (de koffie zit ditmaal in een theezakje). We zijn al blij dat we wat krijgen, onze voorraad is op, we hadden bij het wakker worden nog ieder net 3 mariakaakjes.

Door het oponthoud bij de start komen we veel later in Puerto Madryn aan dan verwacht. Geen tijd om te lunchen, we moeten snel door. Gelukkig heeft Mieke, onze reisleider, empañadas gekocht, super vers en super lekker. Snel onze spullen naar de hotelkamer (die zijn gelukkig allemaal klaar en prima met zicht op zee!), wat warms mee en op naar Punta Tombo.

Dus binnen een kwartier opnieuw de bus (een andere) in. De Argentijnse reisleider is enthousiast en weet onderweg veel te vertellen over de geologie en het ecosysteem van dit gebied. Onderweg zien we diverse guanacos, merinoschapen en roze flamingos. We krijgen er steeds meer zin in. En dat is maar goed ook want na 1 uur asfalt, een korte koffiestop en nog 1 uur asfalt volgt nog een half uur over een hobbelige gravelweg. We hebben 13 uur in het vliegtuig gezeten, 20 uur in een nachtbus en 2,5 uur in een gewone toerbus om de pinguïns van Punta Tomba te zien…. Maar het was het waard.

Bij zo’n 27° Celsius en een heerlijk zeewindje stappen we de bus uit. Een korte blik op het informatiecentrum en dan de wandelroute naar de kust. De eerste pinguïns zijn snel gevonden. We zien volwassen mannetjes en vrouwtjes en meer of minder wollige kuikens. De kuikens zijn al behoorlijk groot maar hebben meestal nog een pluizige vacht. En dan zijn er de nog niet volwassen dieren. Die zijn te herkennen aan het ontbreken van kleur bij de ogen en de streep over de borst. De pinguïns zitten in holletjes half onder de grond, onder struiken of staan gewoon rechtop in de zon.

Pinguïns hebben voorrang. Op hun tocht van en naar de oceaan kruisen ze ons wandelpad. Wij wachten braaf tot ze overgestoken zijn. We zien de kuikens gevoerd worden, het gevecht om eten als er twee kuikens zijn, maar voor de rest is het rustig. De strijd om de vrouwtjes is al lang gestreden. Richting het strand zien we er steeds meer waggelend van en naar de oceaan. Aan de dikte van hun buik kun je zien welke kant ze opgaan. De dikke gaan richting de kuikens, de magere weer terug naar de oceaan. Aan het strand zitten vooral onvolwassen pinguïns, die hebben nog geen kuikens en hoeven dus ook niet steeds het land in te trekken.

Boven ons hoofd cirkelen de meeuwen en een ‘zuidelijke reuzenstormvogel’. Een enorme zwarte vogel die laag over het water en de koppen van de pinguïns zweeft. Op de valreep zien we ook nog twee roofvogels die veel op valken lijken. Voor mij hoeven we nog niet weg, ik zou hier nog uren kunnen kijken naar de waggelende en door het water schietende pinguïns, genieten van de zon en de zee. Maar het park gaat om 18.00 uur dicht. Dus we moeten eruit en dezelfde deels hobbelige weg terug naar ons hotel.

Daar wacht een nieuwe uitdaging. Geld pinnen in Argentinië is zoals ik eerder schreef een groot probleem. Eigenlijk hadden we dus voor de hele reis aan contanten moeten meenemen…. Dat ondervinden we nu, de eerste 4 banken accepteren onze pinpas en creditcard niet. Bij de 5e komt er zo maar geld uit maar wel met zo’n € 8 euro per transactie (dus 10% er bovenop). Maar ok, we kunnen Mieke de excursies betalen. Op naar de supermarkt voor water en wat lekkers en dan eten.

Inmiddels is het 21.30 uur, de tijd dat Argentijnen gaan eten. Dat betekent lange rijen bij de restaurants. Daar hebben we geen zin in. Dus schuiven we aan bij een pizzarestaurantje met een overdekt halletje. Een goede keus blijkt, heerlijke pizza voor een betaalbare prijs. De wijn valt zwaar dus snel naar het hotel, nog even het reisverslag bijwerken en dan slapen in een normaal bed. Morgen vroeg op, de bus vertrekt om 8.00 uur naar Peninsula Valdès.