WOENSDAG 14 EN DONDERDAG 15 FEBRUARI 2018, VAN BUENOS AIRES NAAR ZWOLLE

Tsja, en dan is het ineens de ochtend van vertrek. En dat betekent inpakken. Dit keer hoeven we ons geen zorgen te maken over het gewicht. Richting Amsterdam mag er 23 kilo mee. Het zou heel vreemd zijn als we daar boven komen. Het herpakken is best gedoe. We zijn blij als alles weer in de tassen zit. Die zijn trouwens behoorlijk gehavend deze reis. Die van Ed kan thuis gelijk de vuilnisbak in en die van mij heeft hier en daar flinke slijtplekken opgelopen. Eerst maar ontbijten want om 10.00 uur moeten we uitchecken. Dat gaat allemaal soepel. De bagage gaat achter slot en grendel net als mijn rugzak met tablet en andere waardevolle zaken.

We hebben tot 13.00 uur. Dan komt Marcella ons halen voor de transfer naar het vliegveld. Er staan nog 2 zaken op onze boodschappenlijst. Hopelijk lukt het ons die vanochtend af te vinken. Een plan hebben we niet, we gaan gewoon een beetje wandelen, van de zon genieten, koffie drinken en wat eten en drinken organiseren voor op het vliegveld. Daar is het namelijk schreeuwend duur.

De laatste kilometers door de stad, de drukte en de zon. We vinden het niet erg, want we willen zo langzamerhand wel weer naar huis. Dit was ook wel een hele lange reis. In het centrum vinden we de passage met winkels die we ook aan het begin van onze reis doorkruisten. Toen waren we op zoek naar superlijm, dat is gelukkig niet meer nodig. Ed zijn tanden zijn nog steeds heel! Maar ook nu vinden we wat we zoeken, de boodschappenlijst is afgevinkt.

Terug in het hotel is Marcella ook net aangekomen. We wisselen onze kleding, eten nog wat yoghurt van de supermarkt en dan is het tijd voor vertrek. Onze tassen passen niet meer achterin het kleine autootje. Ze zijn te dik nu echt alles erin zit dus mijn tas moet bij de voorstoel. Het is best een stuk rijden, we vertrekken nu vanuit het vliegveld buiten de stad. Marcella rijdt rustig en voorzichtig, toch kan ze niet voorkomen dat er op een gegeven moment iemand achterop haar rijdt omdat ze wordt afgesneden door een auto die voor haar langs rechtsaf gaat. Gelukkig is er geen schade, dat had behoorlijk wat gedoe gegeven.

Eenmaal op het vliegveld staat ze erop ons naar de balie te brengen, ze wil er zeker van zijn dat we op de juiste plek aanlanden. Een hartelijk afscheid, met onze laatste pesos en een sleutelhanger met porseleinen witblauwe klompjes, en dan zijn we met zijn tweeën. Snel de bagage kwijt (21 en 21,5 kilo) en dan nog even in de zon op het terras dat bij het vliegveld hoort.

Het gaat nu snel, ik werk mijn reisverslag bij, kijk wat foto’s en dan al weer het bekende gedoe van boarden. De vliegreis hebben we het maar niet te veel over. De ruimte viel mee, naast mij een overspannen magere kleine Chinees en verder in het vliegveld heel wat dreinende kinderen. Sommige hebben dit bijna de hele reis op een flink aantal decibellen volgehouden. Zo erg dat een aantal passagiers verplaatst zijn…. Het eten was zoals het altijd is (niet te eten), de bemanning vriendelijk en de vele Chinezen ongeduldig. Slapen lukte nauwelijks dus gebroken aangekomen. Bagage opgepikt, jassen eruit, een kop koffie en dan de trein in. Op naar huis! Daar gaan we nog eens flink herkauwen op onze reis. Zoveel indrukken, zoveel ervaringen, zo goed als dat kon vastgelegd in onze foto’s en het reisverslag zodat we nog heel lang kunnen nagenieten.