Op weg naar Ecuador

Dinsdag 18 november 2014

Het is zover, gevoelsmatig zijn we er nog niet helemaal klaar voor. Veel te druk geweest met van alles behalve de mooie reis die we gaan maken. Na een veel te korte nacht om 5.15 uur uit de veren, snel douchen, laatste toiletspullen inpakken en weg. Robert-Jan brengt ons met onze oude vertrouwde Mitsubishi Colt naar het station. 

Om 6.15 de trein richting Schiphol waar we wat suf en vermoeid aankomen.Inchecken lukte thuis niet en hier ook niet, dus op naar de balie. Gelukkig zijn we op tijd en na een korte wachtrij is de eerste horde genomen. Koffers weg en instaptickets in het handje. Soepel door de douane, ook dat kan tegenwoordig digitaal en dan wacht de koffie. Niet bij Starbucks deze keer maar bij Jilly. € 4,35 voor een cappuccino maar dan heb je ook een hele lekkere met een verrukkelijke bonbon erbij. Laatste mails lukken niet, de wifi verbinding stagneert. Helaas, nog 2 laatste inkopen (woordenboekje en tandenborstels) en dan kunnen we naar de gate. 

Daar treffen we een onverwacht lange rij die niet echt opschiet. Hoe dan ook we komen aan de beurt en goed ook. Ik schijn iets in mijn kleding te hebben verstopt en wordt gefouilleerd waarbij mijn tau-tekentje speciale aandacht krijgt en Ed mag zijn rugzak uitpakken. Daar zit geen bom in maar wel een stuk marsepein!! Hilariteit bij de douane die vragen waar het gebak zit... 

Hehe eindelijk, we zitten midden in het vliegtuig, rijtje van drie met Ed aan het gangpad en ik in het midden naast Hans die 1 van onze medereizigers blijkt te zijn. We vertrekken op tijd en de vlucht van 11 uur blijkt sneller dan verwacht voorbij. Leuk is het niet 11 uur opgevouwen te zitten in een vliegtuig dat afwisselend warm, koud maar toch vooral warm is. Maar de KLM doet wat ze kan. Ze verwennen ons met maaltijden, drankjes, nootjes en zelfs een speculaasijsje.

In Quito aangekomen loopt het ook allemaal prima. Formulieren hebben we al in het vliegtuig ingevuld. Een paar vragen, stempels en we mogen door. In de aankomsthal geen reisleider maar wel een langzaam groeiende groep van medereizigers. Zoals verwacht zijn deze bijna allemaal boven de 60. Ze blijken vitaal en goedlachs en hoewel het wennen is zo'n eenzijdige samenstelling, voelt het goed. 

Nog steeds geen reisleider, niemand heeft dat eerder meegemaakt. Na ruim een half uur komt Armando met zweet in de nek aangerend. Hij had een verkeerd vluchtnummer doorgekregen en de bus had ook nog eens in de file gestaan. Niks aan de hand hij is er dus op naar de bus, koffers erin en naar ons hotel in Otavalo dat nog zo'n 2 uur rijden is.

De bus blijkt op het formaat van de Ecuadorianen te zijn gebouwd. Ik zit nog net niet op schoot bij Ed en er moeten 2 koffers op de voorstoelen. Maakt niet uit, verder is de bus comfortabel en wij zijn moe. Zo moe dat we echt moeite moeten doen om een eerste blik op Ecuador te krijgen. Naarmate het donkerder wordt geven we het op. De bergen, het landschap, het is er morgen vast ook nog wel.

Het hotel is prima. Hindio Inn heeft kamers rondom een open ruimte. Wij kunnen vanaf de gang voor onze kamer op de 2e etage zo naar de begane grond kijken. Het heeft wel wat knus. Jammer is wel dat er geen raam naar buiten is dat open kan, alleen een raam naar de binnenruimte. De bedden zijn stevig (2 twijfelaars) met hardere kussens dan thuis. Op het bed een gevouwen handdoek met 2 snoepjes en een kaartje dat ons een christelijke goede nacht wenst, we zijn tenslotte in een katholiek land...

De hamvraag. Gaan we nog wat eten of niet? Het is inmiddels 19.00 uur geweest (ofwel 24.00 in Nederland) we hebben al 2 maaltijden in het vliegtuig op. Toch nog maar even naar buiten, even kijken en misschien wat drinken.Otavalo slaapt lijkt het, met uitzondering van een rij auto's die benzinedamp brakend door de centrale straat rijden. Overal dichte rolluiken op een enkele uitzondering van een supermarkt of restaurantje na. We zijn gauw uitgekeken. Toch nog wat eten maar. Dan komen we misschien in dit andere tijdritme. In een restaurantje op de 1e verdieping met zicht op straat bestellen we gegrilde kip. Ed natuurlijk een biertje en ik houd het bij jus d'orange. De kip blijkt heerlijk, duidelijk geen plofkip, en lekker dikke frieten. Terug naar het hotel, zien dat we een goede nacht krijgen. We worden om 8.30 uur verwacht bij de bus.