Van Nagasaki naar Fukuoka, donderdag 21 april 2016,

21 april 2016 - Fukuoka, Japan

Als we wakker worden slaat de regen tegen de ramen, het plenst. Wat hebben wij een geluk gehad met het weer. Ik moet er niet aan denken dat we dit weer gisteren hadden gehad. Puntje van aandacht: we hebben de paraplu’s niet meegenomen naar Nagasaki. Dat wordt straks nog leuk als we met onze bagage voor 2 dagen naar de tram en trein gaan richting Fukuoka.

Eerst opstaan (wat vroeger dan normaal, om 7.15 uur) douchen, yoghurt en om 8.30 uur vertrek naar de tram. Het valt nog steeds met bakken uit de hemel. Voordat we bij de tramhalte zijn, zijn we al doorweekt. Dan nog een keer overstappen met de tram en uitstappen bij het station. Daar moeten we via trappen de weg over. We worden er echt niet droger op. Dampend komen we aan in het station. Gelukkig is er tijd voor een kop koffie en nog een mazzeltje: de trein staat er al. Dat betekent geen stress bij het instappen. De goede cappuccino met donut maakt ook een hoop goed. Eenmaal in de trein beslaat alles, dus naar buiten kijken zit er even niet in. Hoeft ook niet, worden we namelijk niet echt vrolijk van.

Als we eenmaal rijden geeft onze reisleider (tegen de Japanse regels en zijn principes in) uitleg over het programma voor de volgende dagen. Hij is zo vrij geweest plaatsen in een restaurant te reserveren voor de laatste avond. Toppertje! Komt goed uit want wij zijn met onze 2 reisgenoten gestart met een envelop. Die gaat inmiddels rond in de trein, kunnen we vanavond mooi aan hem geven.

In Fukuoka gaan we eerst (met de metro) naar het ons al bekende hotel. Daar vinden we de rest van onze bagage terug. Helaas kunnen we nog niet in de kamer. We plukken onze paraplu’s uit de bagage, hevelen wat van de tweedaagse bagage over naar de rest en gaan lichter bepakt op zoek naar de lunch. Dat doen we via tripadvisor. We zoeken wat in de buurt, de eerste 2 zijn dicht, bij de derde lijken we geluk te hebben. Uuuuh toch niet. De eigenaresse is zo vriendelijk ons het gezochte restaurant te wijzen. Het bevindt zich in een halletje zonder echte duidelijke aanwijzing, dat hadden we nooit zelf gevonden. Het blijkt een sushi restaurant met Japanse, voor ons niet te lezen, kaart zonder plaatjes. In de zaak naast een bar, tafeltjes en een keuken ook een enorm aquarium met 3 zilverkleurige doorschijnende inktvissen. Nooit geweten dat inktvissen ook vinnen hebben en zulke enorm grote ogen. Ze zwemmen sierlijk door het water. Blijft naargeestig, eerst kom je terecht in een kale, verhoudingsgewijs kleine waterbak, dan zie je met eigen ogen hoe je soortgenoten worden opgegeten, al wachtend tot je zelf aan de beurt bent….. Dat ze stress kunnen hebben is goed te zien als de kok op de ruit slaat. Ze verschieten van kleur en lichten hel oranje op. Mooi om te zien maar wel dubbel.

De kok blijkt goed Engels te spreken en komt ons aan tafel helpen met de bestelling. Dat resulteert in een heerlijk bordje met 11 verschillende sushi. Helaas zijn 2 van mijn sushi wat minder doordat de vis wat zeentjes bevat. Dat is echt niet handig. Ik krijg een sushi toch al moeilijk in 1 keer naar binnen, als ik er dan ook nog oeverloos op moet kauwen stik ik er bijna in. Pfffff, volgende keer iets voorzichtiger, ik wil wel heelhuids thuiskomen.

Omdat het nog steeds regent gaan we naar het Fukuoka City Art Museum. De entree is slechts 200 yen (ongeveer € 1,60) en dat verklaart wellicht de deplorabele toestand. Het valt echt tegen. De permanente collectie is traditioneel (chronologisch) opgesteld met afwisselend Japanse en Westerse kunstenaars. De schilderijen en beelden komen niet tot zijn recht in de verouderde smoezelige ruimten. Op de muren zijn de contouren van eerder opgehangen schilderijen zichtbaar. Jammer. Alleen de ruimte met kimono’s en bijbehorende sieraden vinden we interessant. Een groot deel van deze expositie blijkt in bruikleen te zijn gegeven door een familie uit Singapore. Die moeten onvoorstelbaar rijk zijn……….

We houden het voor gezien, het kan ons echt niet bekoren. Maar wat dan …… We zijn ook best moe, de regen laat ons voelen dat de accu na deze reis behoorlijk leeg is. Niet getreurd er zit een Starbucks vlakbij, midden in het aan het kunstmuseum grenzende park. Daar bestellen we een stevige bak koffie met wat lekkers. Omdat de temperatuur prima is gaan we buiten zitten, onder de overkapping. Dat betekent wel mussen wegjagen. Die hebben het op onze taart gemunt en zijn behoorlijk brutaal. Ed is standvastig, de mussen moeten wachten, alleen de laatste kruimels zijn voor hen.

Het helpt allemaal niks, sterker nog we voelen de vermoeidheid steeds meer. Omdat we vanavond bij het eten met de groep wel gezellig willen zijn besluiten we terug te gaan naar het hotel. Daar kunnen we inmiddels in de kamers. Ed doet een dutje en ik werk het reisverslag bij.

18.30 uur verzamelen en met de metro naar het station. Daar heeft de reisleider gereserveerd voor 21 personen. Wat we al vermoeden komt uit, niet iedereen gaat mee. Deze reis is zo opgebouwd dat je veel eigen tijd hebt waarin je niet met de groep hoeft te zijn. En sommigen gaan dan ook liever zelf op pad. Uiteindelijk zijn we met 14, voordeel daarvan is dat we precies aan 1 tafel passen en dat is wel zo gezellig. Het eten is prima, de sfeer is goed, er wordt veel gelachen en de draak met elkaar gestoken. Ik mag de envelop uitreiken met een paar woordjes en een dikke knuffel waarna onze reisleider (een soort van georganiseerde grote goedaardige maar o zo waakse beer) duidelijk laat merken dat hij ook blij is met de goede afloop van deze bijzondere reis. Als hij dan ook nog 2 gehaakte Japanse poppetjes krijgt kan de avond niet meer stuk. Het eten en de drank blijven maar doorkomen. En omdat het allemaal zo lekker is bestellen we nog een toetje. Even spannend als de rekening komt, weet iedereen nog wat hij heeft gehad? En ja hoor, we komen met elkaar net iets boven het bedrag uit, top!

Het enige dat nog ontbreekt is een goede cappuccino. Die blijkt op dit tijdstip nergens in de buurt te krijgen. Dan nog maar een afzakkertje met de reisleider en 5 van onze reisgenoten. 2 van hen zijn vandaag 37 jaar getrouwd. Daar drinken we op en natuurlijk zingen we ze toe! Als de serveerster meldt dat het de laatste ronde is dan is dat voor ons ook zo. De koek is op, de accu leeg, dus terug naar het hotel. Wij hebben nog 1 dag te gaan, een groot deel van de groep gaat morgen in de middag weg. 

Foto’s