Maandag 24 november 2014, van Tena naar Baños

24 november 2014 - Banos, Ecuador

Het was een korte nacht. We zijn vroeg wakker door de heftige regen en staan om 5.30 uur op om papagaaien te gaan spotten. Met veel moeite weer de laarzen aan en zwemvesten mee. Zonder ontbijt stappen we met zijn tienen in de boot. Veel vogelgeluiden, omdat we stroomopwaarts gaan moet de motor helaas aan waardoor we natuurlijk wel veel missen. Als José een aap spot gaat de motor uit. We zien hem tussen de bomen verdwijnen, te kort om te zien wat voor aap het was, maar lang genoeg om zijn lange krulstaart te zien.

Een klein stukje verder gaan we aan land en klimmen naar de vogelspotplek. Met palmbladeren is een soort van afrastering gemaakt met gaten erin waardoor we de papagaaien zouden moeten kunnen zien. Zij komen hier elke ochtend rond 7.00 uur bepaalde voedingsstoffen halen. We zijn muisstil, worden geplaagd door een steekbeest dat vakkundig door José wordt dood gemept. Op een gegeven moment blijkt dat de papagaaien aan de andere kant van de rivier blijven en niet komen eten. Waarschijnlijk omdat het regent, dan vliegen ze niet. Gelukkig kunnen we ze met de verrekijker van Armando en de telelens van Dani toch goed zien in de toppen van de bamboe aan de overkant van de rivier. Als blijkt dat ze echt niet meer komen, gaan we terug naar de boot en varen weer naar onze lodges. We zien diverse vogels en af en toe gaat de motor weer uit om ze beter te zien en te horen.

Eenmaal terug laarzen uit, handen wassen en dan weer een heerlijk ontbijt. Vandaag vertrekken we naar Baños en laten we deze heerlijke plek achter ons. Een snelle douche, startklaar en dan stortregen. Dus even wachten tot het wat minder wordt. Met poncho's aan, handbagage mee in de boot richting onze bus.

Zoals voorspeld door Els blijkt de uitstapplek een vieze modderhelling. We hadden er niet aan moeten denken dat we hier met onze koffers in de boten hadden moeten stappen. Prima dat we met alleen handbagage vanaf Tena zijn gereisd. Nu moet het wel even, weliswaar zonder koffers maar toch. Glibberend gaan we door de modder. Mijn schoenen en onderkant van mijn broek zijn gelijk supersmerig maar gelukkig val ik niet. Klam van het kleine stukje in de regen stappen we in de bus. Gelijk paniek, armband kwijt, fototoestel kwijt..... Natuurlijk niet, liggen gewoon op mijn stoel.

Langzaam wordt het minder klam in de bus en drogen we op. Zodra we bereik hebben sturen we onze Christiaan een sms. Vandaag wordt hij 22 jaar en daar horen natuurlijk felicitaties bij.

We rijden naar Puyo voor de balsahout fabriek. Er reizen nog 2 medewerkers van de lodge mee, die mogen weer naar huis, ze worden bij Napo afgezet. In Puyo stoppen we bij de fabriek. In het sousterrain enorme hoeveelheden balsahouten beelden in de eerste fase. Dat wil zeggen de grove vorm is er. De volgende stappen: verfijnen, structuur inbranden, schuren en schilderen moeten nog. We zien de branders en schuurders aan het werk met toekans, papagaaien, schildpadden etc. in alle soorten en maten. De schilders zijn er helaas niet. Een verdieping hoger is van alles te koop. Niet alleen de balsa houten beeldjes maar ook hangmatten, sieraden, t-shirts en allerhande prullaria waaronder diverse, overdadig met goud gedecoreerde, religieuze uitingen. We vinden wat kleinde dingetjes van onze gading en voor Ed een t-shirt. We zien ook dat we voor onze hangmat een paar dollar te veel hebben betaald. Dat wisten we eigenlijk wel.
Als iedereen uit gewinkeld is terug naar de bus richting onze lunchstop, ook in Puyo.

Het blijkt een oase van rust in deze stad waar we heerlijk onze eerder door Armando bestelde broodjes met kip of tonijn naar binnen werken. Voor de zoveelste keer ontmoeten we de Djoser groep. Zij doen een rondreis Ecuador en Galapagos van 30 dagen die blijkbaar grotendeels parallel met die van ons loopt.

Door richting Baños, maar eerst de waterval Pailon del Diablo. We hebben nog nooit zo'n spectaculaire waterval van dichtbij gezien. Hij heeft verschillende niveaus en via hangbruggen kun je tot bijna achter de waterval komen. Met donderend geraas stort het water tientallen meters naar beneden. We zijn behoorlijk onder de indruk van dit natuurgeweld.

Armando blijkt nog een verrassing voor ons in petto te hebben. Even verderop richting Baños zijn kabelbaantjes over het dal. Wij gaan in een kabelbaan die ons vlak boven 2 watervallen aan de overkant van het dal brengt. Het is een open bakje aan een dikke staalkabel waar maximaal 10 mensen in kunnen. De eerste helft is een soort van vrije val waarin je door het gewicht van het bakje vanzelf naar de overkant gaat. Voor de tweede helft gaat er een ouderwetse dieselmotor aan het werk die zijn uitlaatgassen nog geen 2 meter van de instapplaats uitbraakt. Niet echt eco...... En dan dezelfde weg weer terug, eerst vanzelf en dan op dieselkracht. Een jolige ervaring voor nog geen 1,5 dollar per persoon die zoals Armando dat zegt 'uit de pot' komt.

Nu toch echt door naar ons hotel in Baños. Het landschap blijft groen, de witbesneeuwde hogere toppen blijven (als ze er zijn) in de mist gehuld.

Ons hotel blijkt ook nu weer super. De kamers zijn net als in Quito en Otavalo rond een binnentuin geplaatst met dat verschil dat deze nu niet overdekt is. Het raampje naast onze deur laat dus echt frisse buitenlucht binnen. We leveren onze was in (kosten 1,50 dollar per kg) rusten even lekker uit (ik op bed, Ed in de hangmat voor onze deur in de binnentuin), frissen ons op, en gaan naar buiten, op zoek naar een goede maaltijd. Vandaag gaan we lekker met zijn tweetjes, morgen weer gezellig met de hele groep.

Volgens Armando kunnen we bij restaurant Suisse een goede steak krijgen. Daar hebben we wel zin in. Het blijkt een restaurant met dakterras en terrasverwarmers! Beneden zitten Jeannette en Henk al heerlijk te smullen. Wij gaan naar het dakterras. Het is inmiddels een beetje frisser maar met de terrasverwarmers is het heel goed uit te houden. Als er nog zo'n 7 reisgenoten arriveren kiezen die voor binnen, zij vinden het te koud. Het eten is inderdaad heel goed, verse groenten erbij en gegratineerde aardappels. Deze heerlijke caloriebommetjes blijven grotendeels over, het is gewoon echt te veel. Geen toetje dus maar wel ....... een lekkere cappucino. Moe maar voldaan lopen we terug naar het hotel voor het gebruikelijke ritueel: reisverslag bijwerken en slapen

Foto’s

1 Reactie

  1. Alina:
    26 november 2014
    Klinkt alsof jullie het naar jullie zin hebben :) Geniet ervan he. Liefs van mij (ik ben nu officieel vroegbejaard met de twee katten en mn breimachines hier..)