Van Fukuoka naar Zwolle, zaterdag en zondag 23 en 24 april 2016,

24 april 2016 - Zwolle, Nederland

De laatste dag, de reisleider en 10 reisgenoten zijn al onderweg naar Amsterdam. Wij hadden een dag meer geboekt omdat we zo kort in Fukuoka zouden zijn. Dat is door de aardbevingen dus anders gelopen. Eigenlijk is deze extra dag niet meer nodig maar we zijn er wel blij mee. Anders hadden we de onsen gisteren niet ontdekt.

Om 7.30 uur op. Gisteravond hadden we geen moed om in te pakken, dat moet dus nu. Dat valt best tegen. De vele, soms kwetsbare, kleine aankopen moeten in de hoofdbagage, dus alles reorganiseren. Tegen 9.30 uur zijn we klaar, is de kamer weer leeg en de koffers vol. Die laten we voorlopig achter in het hotel, we hebben nog een aantal uren te goed. Eerst maar op zoek naar ontbijt.

In deze hoek van Fukuoka is het wat lastig westers ontbijt te vinden. Ed laat zich na wat gesteun overhalen tot de Starbucks in het Ohari park, hij vindt de koffie daar niet echt lekker en veel te duur. Met het laatste ben ik het eens, het eerste niet. Eenmaal daar zitten we heerlijk buiten te genieten van een Amerikaanse cinnamon roll en een cappuccino. Helemaal tegengesteld aan alle Japanners die al lopend, joggend, hardlopend, rennend voorbij komen. Om de vijver voor ons is namelijk een hardlooproute van 2 kilometer uitgezet. En die wordt op zaterdag optimaal gebruikt. Het stikt ook van de moeders met jonge kindertjes, op een groot grasveld verderop is een scouting groep in de weer en dan zijn er natuurlijk nog de dames met hun aangeklede hondjes. We zien er zelfs één met oranje schoentjes aan…..

In het park is ook een Japanse tuin. Die hebben we eergisteren overgeslagen omdat het zo regende. Vandaag krijgen we een herkansing en daar krijgen we geen spijt van. Het enige dat jammer is aan deze tuin, is dat hij niet op foto vast te leggen is. De dieptewerking, de hoogteverschillen, het stromende water en de watervallen, de details, het is in het echt gewoon allemaal veel mooier. De tuin is omzoomd door hoge bomen in verschillende tinten groen en een enkele roodbruin gekleurde boom (waarschijnlijk Japanse esdoorn). De kersenbloesem is inmiddels uitgebloeid. In plaats daarvan, onder de bomen diverse gesnoeide struiken en heel veel bloeiende azalea’s met veel grotere bloemen dan bij ons thuis. In het midden een vijver en aan de rand een tweetal beekjes omzoomd door plukken net uitkomende paarsblauwe irissen. Eén kant van de vijver heeft een zacht glooiende oever van gladde grijze stenen. In het water weer de enorme koikarpers en roodwangschildpadden. Voor de koikarpers is het duidelijk lente. Zo af en toe gaan ze flink te keer en spat het water alle kanten op. De reiger (hoe mooi ook) wordt door een tuinman weggejaagd. Die willen ze hier niet hebben. We kijken onze ogen uit, net als een oudere Japanner waar we even een praatje mee maken. Het is rustig, er zijn weinig bezoekers. De vraag blijft of dit normaal is of gevolg van de aardbevingen. We weten het niet.

Als het begint te druppen gaan we verder, hier hadden we niet op gerekend. De mevrouw bij de ingang biedt ons (gratis!) paraplu’s aan. Het kost moeite om ze af te wijzen zonder onbehoorlijk te zijn. Hopelijk heeft ze begrepen dat het gewoon niet handig is omdat we er voor terug moeten en die tijd hebben we vandaag helaas niet.

Via een winkelstraat lopen we richting het hotel. We hebben besloten onze laatste lunch te gebruiken in het sushirestaurant met de inktvissen van eergisteren. Helaas blijft het regenen, net niet hard genoeg om de metro te pakken maar wel genoeg om aardig nat te worden. Geen jas en/of paraplu bij ons helaas. Het gaat snel en gelukkig weet Ed het restaurantje ook direct te vinden. Daar worden we herkend, dus extra aandacht, en extra lekkere sushi. Het lukt me ondanks de stress die ik bij vertrek altijd heb toch van het eten te genieten. Misschien wel omdat het op een extra mooi bord is gelegd en we ook nog een extra kopje groene thee krijgen na de maaltijd. Vriendelijk afscheid en dan terug naar het hotel de koffers ophalen.

Om 13.30 uur vertrekken we richting de metro. Gesjouw met de koffers want bij deze halte geen roltrappen. En wat ons nog niet eerder overkwam gebeurt nu. We komen in de verkeerde metro terecht. De lijn waar we zijn ingestapt gaat over in een andere lijn en die gaat niet naar het vliegveld. Dus uit de metro en aan de overkant van het perron er weer in, 2 haltes terug. Het valt allemaal reuze mee, een kwestie van minuten gelukkig. Eenmaal op het vliegveld aangekomen weten we van de reisleider dat we met een shuttlebus naar de internationale vluchten moeten en in dat gebouw omhoog voor de vertrekhal. Het loopt als een trein, de bus hebben we zo gevonden net als de lift naar de 3e verdieping en de vertrekhal. Daar kunnen we rap de bagage kwijt, alleen even de vraag of we vanaf Hong Kong doorvliegen naar Amsterdam want Hong Kong mogen we niet in met Ed zijn over ruim 3 maanden verlopen paspoort. Door de paspoortcontrole en dan wachten in de vertrekhal. Maar natuurlijk niet eerder dan dat we de winkeltjes hebben bezocht. Het zijn er niet veel en tot grote teleurstelling van Ed wordt afgeraden om sake te kopen. Ze kunnen niet garanderen dat die in Hong Kong door de controles komt……….

Als de gate om 16.10 uur open gaat, gaat het snel. Alleen in het vliegtuig wat opstoppingen door gedoe met handbagage. Altijd hetzelfde. Het duurt ook even voor we vertrekken, blijkbaar is het druk. Het eerste stuk naar Hong Kong gaat snel. De warme maaltijd hou ik voor gezien, alleen de lucht al. Warm eten in een vliegtuig vindt mijn lijf helemaal niks. Eenmaal in Hong Kong is het even zoeken naar de gate waar onze volgende vlucht vertrekt. We gaan eerst eten op een rustige plek, weg van de ‘food court’ met Mac Donalds en zo. De pekingeend, we zijn tenslotte in Hong Kong, slaat Ed af. Maar een pizza en caesarsalade gaan er goed in. Schreeuwend duur is het hier, shoppen is er dan ook niet bij. De bijna 5 tussenuren gaan redelijk snel voorbij en dan is het al weer tijd om in te stappen. Dat duurt even, er gaan in dit vliegtuig flink wat mensen. De rij is immens, we blijven zitten tot het ergste voorbij is. Tsja en dan een vlucht van 11 uur, getverderrie. De maaltijd maar niet, alleen het ijsje. Blij met de pizza in onze buik. En dan begint het grote draaien, hoe slaap je op een vliegtuigstoel? 2 films gekeken, even eruit voor wat te drinken en wat nootjes, wat geslapen maar vooral niet weten hoe je zitten, liggen, hangen moet. Blij als het licht aangaat en er aanstalten worden gemaakt voor het ontbijt. Best trek. Gelukkig een broodje, fruit en yoghurt, het warme deel (ei, aardappel, worstje en hoe verzinnen ze het tomaat) is niet te eten. En dan Nederland, Flevoland en het Markermeer, mooie beelden van wattenwolken bij zonsopgang en sneeuw op Schiphol. Van ruim 24 graden Celsius naar 4!

Het is voorbij, de koffers lieten lang op zich wachten, de trein gelukkig niet, de auto stond nog net zo bij De Vink als we hem achter hadden gelaten en de eerste koffie op het vroege zondagsuur bij broer- en schoonzuslief was heerlijk. De poezen weer thuis nadat ze het prima hebben gehad bij mama, de jetlag doet zijn entree. Als over een paar dagen de was is weggewerkt resten alleen de herinneringen en de souvenirs. Wat een land Japan………….

Foto’s

1 Reactie

  1. Alexander:
    30 april 2016
    Prachtige vakantie en geweldig geschreven logs.
    Het deed me wat om Japan zo helder via jouw woorden weer te hebben mogen beleven.
    Ik zal Ed lastigvallen totdat hij mij de rest van de foto's laat zien.