Donderdag 4 december 2014, van Santa Cruz naar Guayaquil

En dan is het toch echt zo ver. Vandaag gaan we richting huis en dat wordt een lange tocht van bus, pontje, locale bus, vliegtuig, weer een vliegtuig, trein en bus.

De reis start om 7.00 uur na het ontbijt. Dat is net als een aantal dagen terug weer prima maar voor de mannen wel wat karig. Het miezert vandaag en daardoor is het klam in de bus. de ramen beslaan en we zien weinig. Rieneke heeft bij Milton gevraagd hoe het nu zat met de drankjes van gisteren. Dat is dus mis gegaan. Julio heeft onterecht gezegd dat deze inclusief waren en dat klopte niet. Unaniem wordt besloten de kosten te delen, ieder vijf dollar te lappen zodat zij niet de dupe worden. Een rekening van circa 100 dollar is voor hun gigantisch, dus dat doen we niet. Milton is duidelijk blij en opgelucht.

Bij de krater aangekomen gaan de ramen even goed open om de boel te luchten. De krater blijkt een hele andere dan de Sierra Negra. Deze krater is aanzienlijk kleiner, heel diep en het gevolg van een flinke explosie. De lava is mede daardoor niet te zien, bovendien is de binnenkant van de krater inmiddels begroeid. Bij de Sierra Negra ging het wat rustiger en is de lava gestold. Omdat deze lava jonger is groeit er ook nog niets op, dat duurt wel zo'n duizend jaar.

Terug in de bus, op naar de veerboot die ons naar Baltra brengt. Nog een laatste blik op de fregatvogels en de zeehonden die heerlijk liggen te schommelen op een boei. En dan in een locale bus naar het vliegveld. Gelukkig heeft Milton een auto voor de bagage geregeld waardoor deze snel en efficiënt naar de luchthaven wordt vervoerd.

Een lange rij voor de incheckbalie, we mogen als groep apart. Dat helpt niets, de printer hapert namelijk waardoor het nauwelijks opschiet. Gelukkig stonden wij redelijk vooraan waardoor er nog tijd is voor een kop koffie. Maar eerst afscheid van onze gidsen Milton en Julio zij blijven op de Galapagos.

De vlucht naar Guayaquil verloopt soepel en is zo voorbij, de meesten liggen te slapen in het behoorlijk ruime vliegtuig. We vragen ons opnieuw af hoe we de tijd gaan stukslaan in Guayaquil, onze aansluiting naar Amsterdam vertrekt pas om 20.20 uur.

Eenmaal in Guayaquil worden we opgevangen door een vertegenwoordiger van Kras. De bagage kunnen we kwijt in het bagagedepot. Ondanks aandringen van Peter die op alle bagage wil passen zetten we het daar ook neer. We willen gewoon niet dat Peter door ons vast zit op het vliegveld. We twijfelen of we weg durven gaan, maar om hier nu meer dan 5 uur te wachten lijkt ons ook niks. Dus op zoek naar een taxi.

Samen met Cobien en Rieneke stappen we in een taxi richting de boulevard, totale kosten 5 dollar! De boulevard is veilig en daar kunnen we hopelijk nog even uitwaaien. Het is namelijk bloedheet. Dat blijkt ook op de boulevard het geval. We ontdekken daar echter een restaurant met hoger gelegen terras en uitzicht op zee en de boulevard. Tsja en dan is het makkelijk, wat drinken, eten, nog wat drinken en dan hebben we al kijkend en pratend een flink deel van de uren afgestreept. Inmiddels is het ietsje koeler, dus nog een kort wandelingetje over de boulevard naar de kerstboom. Daar komen we Bep en Henk tegen. Marijke en Gerard zijn al terug en Els is op eigen gelegenheid op verkenning. Foto's bij de kerstboom, nog even kijken bij de ballen met kinderen erin op het water en dan opnieuw op zoek naar een taxi. Die is snel gevonden, in een rap tempo door de drukke straten terug naar het vliegveld.

Ruim op tijd komen we daar aan. Bagage opgehaald en richting incheckbalie. De self-service blijkt net als op Schiphol niet te werken. Er wordt speciaal voor ons een extra balie geopend. Redelijk vlot zijn we er doorheen, een plaats aan het raam en daarnaast gescoord.

We slaan nog wat Ecuadoriaanse chocola in, kleden ons om (in Nederland is het minstens 20 graden kouder) en kunnen dan al bijna het vliegtuig in. Zo is deze dag toch nog prima verlopen.