Dinsdag 25 november, Banos

Ed heeft een slechte nacht gehad. Het beetje zeurende gevoel gisteren in zijn pols is nu een pijnlijke ontsteking. Dat betekent niet raften. Op zoek naar Armando om het af te zeggen, we zouden om 9.00 uur opgehaald worden samen met Peter. Als Armando er om 8.20 nog niet is wordt het vervelend. Dus nog een keer naar de receptie. Als hij komt blijkt dat we zoals verwacht een deel van de kosten moeten betalen, waarschijnlijk de helft (totaal 40 dollar). Dat is wel even slikken. Niet kunnen raften en dan ook nog 40 dollar kwijt, hopelijk krijgt Armando er nog wat vanaf. Peter besluit toch te gaan, misschien ontmoet hij wel Nederlanders van de Djoser-groep.

Omdat het regent wordt de wandeling uitgesteld naar de middag. Dat betekent dat we tijd hebben om Baños te verkennen en ergens koffie te gaan drinken.

Nadat we onze schone was hebben opgehaald gaan we op zoek naar de Dominicanenkerk Santuario de Nuestra Señora de Agua Santa. Het verhaal gaat dat in 1904 een man van de brug viel. In zijn val van 70 meter riep hij de maagd van Agua Santa aan en werd gered.

Hoewel de kerk wordt gerestaureerd kunnen we er wel in. Bij binnenkomst is het verhaal van de maagd op een muurschildering te zien en ook in de kerk zelf hangt een schilderij waar een mannetje valt en de maagd in de lucht te zien is. De kerk hangt vol met schilderijen van waarschijnlijk locale schilders. Diverse rampen waarbij de maagd een waarschijnlijk reddende rol heeft gespeeld, maar ook grote schilderijen met landschappen. Jammer genoeg is het aan de kerk gekoppelde museum dicht.

We wandelen wat door Baños, langs de winkeltjes, richting koffie. We drinken een prima capuccino in een eerder door onze medereizigers ontdekt koffietentje. Als wij binnen komen gaan Henk en Ton net weg en als wij weg gaan komen er weer vier binnen. We leveren goede zaken op, het is verder behoorlijk rustig in het het stadje.

Weer wat verder ontdekken we een markthal. Binnen zijn het vooral eettentjes met een paar groente- en vleesstalletjes en een enkele stal met prullaria en speelgoed. Buiten is er meer te zien. De hoofdstraat bevat allerlei winkeltjes met curiosa en handgemaakte hebbedingetjes en kerststallen in alle soorten en maten. We scoren een kerststal in een denneappel, kleiner kan bijna niet.

Tsja en wat doen we voor de lunch, we gaan een grote supermarkt in en kopen wat te eten en drinken. We lopen Bep en Henk tegen het lijf en gaan met hen een lekker broodje eten. En dan is het al weer bijna tijd voor de wandeling.

Om 14.00 uur zijn we er klaar voor. Het is droog, we gaan met de bus naar boven naar het kruis om van daaruit naar beneden te wandelen. Er zijn twee wandelingen, een korte die direct naar beneden gaat van circa 1 uur en een langere van 2,5 uur die eerst een stukje stijgt. Wij gaan met Pieter, Els, Nico, Rina en Henk voor de langere. De weg blijft langer stijgen dan verwacht, het is best afzien. Ook omdat het behoorlijk glibberig is. Op het moment dat we twijfelen of we wel de goede weg hebben gekozen, komen we bij restaurant Del Cielo boven aan de berg met fantastisch uitzicht over Baños. Veel verwarring over waar we zijn en wat we gelopen hebben. Maakt niet uit, ze hebben heerlijke milkshakes, sap en ijskoffie. Mijn ijskoffie blijkt vooral ijs met walnoten en honing en een heel klein bekertje koffie te zijn, heerlijk! Nog een foto om te bewijzen dat we echt zo hoog geweest zijn en verder.

Vanaf hier gaat het naar beneden, het blijft oppassen maar het gaat aanzienlijk makkelijker. Als Ed last van zijn knie krijgt nemen we even pauze. Bij de eindstreep aan de rand van Baños hangen vlaggetjes. Even een fot. Er worden grapjes gemaakt over gladiolen. Grote hilariteit als Els en Bep ons even verder met bloemen staan op te wachten. Met wat lood in de kuiten stappen we door naar ons hotel. Lekker even douchen, vanavond gaan we met de groep eten.

Het is even passen en meten in het restaurant. Ed en ik bestellen een salade en een steak. Ze kunnen het eigenlijk niet aan, er is maar 1 meisje om te bedienen. Armando helpt met de drankjes zodat het wat opschiet. De salade van de chef is heerlijk, de steak wat minder. Sterker nog, Ed zijn helft is rauw van binnen. We sturen het terug maar zelfs als het na een nieuwe braadronde terugkomt, is het binnenste nog rauw. We geven het op, zonde, maar rauw vlees eten is niet echt een optie. Ook bij onze medereizigers is nogal wat op het eten aan te merken, rauw of juist droog en te doorbakken, vet en/of smaakloos. Snel afrekenen dan maar en met zijn allen naar onze vertrouwde koffiestek.

Inmiddels weten we ook dat Peter het enorm naar zijn zin heeft gehad met het raften. Het viel niet mee, maar was wel superleuk. Hij heeft zelfs een usb-stick met foto's en filmpjes mee gekregen. Wij hebben van Armando te horen gekregen dat we er niet onderuit komen de helft te betalen, ondanks dat onze plaatsen door anderen zijn ingenomen. Beetje flauw, maar goed om verdere frustratie te voorkomen betalen we direct, zodat we het snel kunnen vergeten.

We arriveren bij het koffietentje. Het meisje dat daar bedient schiet geheel in de stress als ze die groep jolige Nederlanders ziet aankomen. De baas wordt gebeld. Zodra hij binnen is worden er speciale drankjes (familiegeheim) voor ons gemaakt. Een romige heerlijk zoete drank die geheel uit vruchtensap bestaat. Ondertussen wordt er hard gewerkt aan onze koffie's en cappucino's. We hebben ontzettend plezier, grappen en grollen over en weer en zelfs wat gezang. We krijgen geen kans om te betalen, Henk trakteert en rekent af. Een mooi einde van een wisselende dag.

Terug naar het hotel en koffers weer netjes inpakken voor morgen.