DINSDAG 16 JANUARI 2018, VAN ESQUEL NAAR BARILOCHE

We schrikken om 6.30 uur van de wekker, het was inderdaad een kort nachtje. Vandaag vertrekken we om 8.00 uur naar Bariloche. Dat betekent dat onze bagage nog voor het ontbijt in de lobby van het hotel moet staan. Douchen, inpakken en daarbij goed nadenken wat we vandaag als handbagage nodig hebben. We gaan wandelen, dus wandelschoenen en extra laagjes mee en de tas met toast, water, kaas en zo voor de lunch. Het ontbijt is wat eenzijdig, er is geen fruit (achteraf blijkt dat het er wel was, maar dat het op is) en de yoghurt die we gekocht hebben blijkt een soort room te zijn. Met wat er wel is redden we het best. Dus klaar voor vertrek.

Helaas is het internet in dit hotel echt bagger. Het werkt op mijn telefoon, maar niet op die van Ed en ook niet op mijn laptop. Na een laatste poging in de receptie van het hotel geef ik het op. Geen reisverslag dit keer, hopelijk kan ik in Bariloche de schade inhalen.

Eenmaal in de bus verandert het landschap razendsnel van droge steppen naar bergen en dalen met glinsterende rivieren en veel meer groen. De boomgrens is goed te zien net als die van de eeuwige sneeuw. Op de toppen van diverse bergen ligt sneeuw.

Fotograferen vanuit de bus is meestal geen succes. Gelukkig gaan we vandaag diverse fotostops maken waarbij we heerlijk naar buiten kunnen. De eerste stop, een uitkijkpunt, laat ons aan de ene kant van de weg het groene dal met de wat lagere bergen en de in de zon glinsterende rivier zien. Aan de andere kant van de weg steekt het Andesgebergte met witte toppen fier de lucht in. De grootsheid van Patagonië is hier voor mij voor het eerst echt zichtbaar. De natuur is schitterend, heel veel verschillende bloemen en planten. Onze nieuwe Argentijnse gids vertelt honderduit over het ecosysteem en de geologie. Verder gaat de reis naar het Nationaal Park Los Alerces.

De eerste stop is bij het meer Futalaufquen. Daar hebben we opnieuw zicht op de sneeuwtoppen van de Andes. Het water in het meer is glashelder en is afhankelijk van het zonlicht blauw, groen of turkoois gekleurd. Na dit fotomoment wordt het serieuzer. We gaan wandelen en starten bij de hangbrug Pasarela del rio Arrayanes. Een stevige brug met dikke planken over het snel stromende transparante blauwturquoise water.

Direct na de brug worden we gewaarschuwd. Er zijn poema’s in dit gebied. De kans dat we ze tegen komen is bijna nul. Maar toch, je moet wel weten wat je moet doen en laten als hij je pad kruist. In het slechtste geval agressief terugvechten volgens het bord…..

Met 20 mensen + begeleiding door de natuur, dat betekent meestal dat je geen dieren ziet. Maar we hebben geluk. We zien een uiltje waar ik na wat geduld een superfoto van maak (ik mis daardoor wel het verhaal over de introductie van de bamboe in dit gebied, je kan niet alles hebben). Een enkele kleine vogel, wat watervogels maar vooral bijzondere bomen (waaronder enkele eeuwenoude solitaire Patagonische cipressen en voor dit gebied kenmerkende bomen met kaneelkleurige bast), struiken, planten en bloemen.

Het uitzicht op het meer en de Torrecilas gletjser is fascinerend, het mooie weer helpt daar zeker bij. Intens blauw, groen en helder wit. En ook hier zijn de boom- en sneeuwgrens heel duidelijk zichtbaar. Het genieten is nog niet voorbij. Na de wandeling gaan we met de bus naar een picknickplek aan de rivier. Daar eten we onze lunch met het achtergrondgeluid van de golven op de stenen.

Nog 1 stop te gaan voor Bariloche, het stadje Los Repollos. Daar krijgen we maar liefst 40 minuten tijd om heel lekker ijs te eten, over de markt te lopen, naar de toilet te gaan en misschien zelfs de bank. Kansloos dus. Bij de ijsboer is het megadruk, het lijkt Saluti in Zwolle wel. Alleen hier 2 rijen. 1 om te betalen en een nummertje te krijgen en 1 om je ijs af te halen. Keuzestress, te veel soorten met Spaanse namen, heel veel chocoladesoorten. Dus de wachttijd benut om te kiezen. Voor 95 pesos (ongeveer € 4,40) heb je een hoorn met maximaal 2 smaken. Geen bolletjes, maar 2 flinke kwakken ijs dat inderdaad superlekker is. Voor de ijstent allemaal houten bankjes en jonge mensen die muziek maken. Twee jonge mannen met een harp en een gitaar spelen een nummer van Pink Floyd, echt bijzonder. En daarna speelt iemand dwarsfluit, genieten!

Naar de markt, daar is het behoorlijk druk maar niet zo dat het ongemakkelijk voelt. Heel veel kraampjes met allerlei soorten huisvlijt. Sieraden, vilten lampenkappen, handpoppen van polyetherschuim, droomvangers, leren tassen, gehaakte babyschoentjes, je kan het zo gek niet verzinnen. De kwaliteit en de diversiteit zijn onverwacht hoog. Tussen deze kraampjes worden hier en daar frambozen verkocht, voor 50 pesos heb je een heerlijk bakje. Wij hebben geen tijd, we moeten als de …. terug naar de bus.

De laatste etappe, het landschap is fascinerend mooi maar ik houd mijn ogen echt niet meer open. Behoorlijk gaar arriveren we in Bariloche. Een gezellig drukke toeristenstad met voor elk seizoen activiteiten. Heel veel skiliften maar ook routes voor bergbeklimmers en mooie wandelroutes.

Het hotel is prima, kamer naast de lift dit keer, dat is wat minder, overleven we wel. Eerst even bijkomen, reisverslag van gisteren met wat foto’s uploaden, was uitzoeken (we blijven hier 2 nachten) en dan op zoek naar een restaurant.

In het centrum van Bariloche is het een gezellige drukte met jongleurs, muzikanten en jawel er is ook nog een kleine demonstratie aan de gang. Dat is in Argentinië aan de orden van de dag. De straten zitten vol met chocoladewinkels, daar staat Bariloche om bekend. De prijzen vallen mee, maar wij willen eerst eten en bovendien hebben we al overgewicht. De bagage sowieso en als we niet uitkijken wijzelf straks ook van al dat eten….

Via Tripadvisor komen we na wat zoeken terecht in een echt Argentijns restaurant. We moeten in de rij want het is superdruk. Na 10 minuten een tafeltje. We kijken onze ogen uit, wat een vlees wordt hier geserveerd. De grill is te zien, net als de kok die het vlees in stukken snijdt. De grill bevat een ingenieus systeem. Het rooster waar het vlees op ligt kan met kettingen worden opgetakeld om de houtskool bij te vullen. Behoorlijk spectaculair zeker omdat het allemaal zo rap gaat. Als onze biefstuk komt (ja Ed en ik delen weer) vergezeld van een enorme berg frites en sla vragen we ons af hoe het zit. Wij hebben nu toch echt eten voor 1 persoon besteld. Hoe kun je dit in hemelsnaam in je eentje opeten??? Naast ons zit een man alleen die dat uitstekend lukt, hij heeft zelfs nog empañadas als voorgerecht besteld. Wij nemen nog een espressootje toe en gaan dan moe maar voldaan terug naar het hotel. Op ons gemak lopen we nog wat winkels in en dan richting bed. Morgen weer een nieuwe bijzondere dag met een boottocht en een wandeling.